kzervas, 24/05/2011
Πόσο σκληρό είναι να αποχαιρετάς ένα πολύτιμο φίλο;
Πώς μπορείς να συνηθίσεις την ιδέα ότι δε θα τον ξαναδείς.
Να μην έχεις ξανά την ευκαιρία να μιλήσεις μαζί του.
Να μην περιμένεις το τηλεφώνημα και την παρέα του.
Να σκέφτεσαι την τελευταία κουβέντα.
Τις σημαντικές και τις ανούσιες στιγμές μαζί.
Τις προσδοκίες και τις αγωνίες. Το γέλιο και τα πειράγματα.
Ξαφνικά να γίνονται όλα αυτά μνήμες.
Είμαι ευγνώμων για τη συνεργασία, για τη φιλία.
Τόσο σύντομες και τόσο σπουδαίες.
Πόσο πλούσιος νιώθω γι αυτές.
Και πόσο πολύ πονώ.
Καλό ταξίδι Κώστα
Ειναι ο τρίτος πολύτιμος φίλος που αποχαιρετάμε τα τελευταία χρόνια. Αφήνει ένα κενό που δύσκολα θα καλύψει κάποιος. Καλό δρόμο Κώστα.
ΑπάντησηΔιαγραφή