thinkfree.gr,19/04/2013
Γράφει ο Δημήτρης Παππάς / Αρχαιολόγος / Αντιπρόεδρος Σωματείου Εργαζομένων Μετρό Θεσσαλονίκης...Την Τετάρτη 17 Απριλίου 2013 παρακολουθήσαμε μία πολύ ενδιαφέρουσα ημερίδα στο ΑΠΘ, κατά την οποία παρουσιάστηκαν άλλες τέσσερις, δόκιμες και τεχνικά εφικτές προτάσεις – λύσεις, ενταγμένες στη γενικότερη διάθεση και προσπάθεια που καταβάλλεται από τους φορείς της πόλης να συγκερασθούν οι εντοπισμένες αρχαιότητες και η κατασκευή του Σταθμού Βενιζέλου. Δυστυχώς όμως πρέπει να κάνουμε τις ακόλουθες παραδοχές:
Πρώτον, έχει ήδη περάσει μεγάλο χρονικό διάστημα, τόσο από τη διακοπή της ανασκαφής, όσο και από την έκδοση της σχετικής απόφασης του π. Υπουργείου Πολιτισμού – πάνω από τέσσερις μήνες, γεγονός που επιτρέπει την δημιουργία έντονης φημολογίας, πως τελικά, δε θα παρακολουθήσουμε τίποτα άλλα, παρά την πιστή εφαρμογή της αρχικής εισήγησης του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου (ΚΑΣ), η οποία θυμίζουμε προβλέπει την απόσπαση και την έκθεση των αρχαιοτήτων σε άλλο σημείο της πόλης, μη συσχετιζόμενο με τον περιβάλλοντα χώρο των ευρημάτων.
Δεύτερον, ακόμα δεν είναι με σαφήνεια προϋπολογισμένο το κόστος υλοποίησης της όποιας λύσης προκριθεί, ακόμα και της υφιστάμενης, την ίδια ώρα που τα χρήματα για την εκτέλεση των σωστικών ανασκαφών εξαντλούνται, υπολείπεται η εκτέλεση περίπου του 30% των ανασκαφών και το όποιο ποσό προκύψει θα βαρύνει τον ίδιο προϋπολογισμό. Την ίδια στιγμή, ο κύριος του έργου, κάνει λόγο, με δημοσιογραφική εκφορά, για 13 σταθμούς και 13 μουσεία, χωρίς όμως να προσδιορίζει την πηγή των απαραίτητων πόρων.
Δυστυχώς, όμως, αντί όλα τα παραπάνω να αποτελούν αντικείμενο συζήτησης, προβληματισμού και διαλόγου, όλο αυτό το χρονικό διάστημα, οι κάτοικοι της πόλης και ιδιαίτερα οι άμεσα εμπλεκόμενοι με το έργο, γίναμε παρατηρητές ενός άτυπου διαγωνισμού «αγάπης και σεβασμού» της πολιτιστικής κληρονομιάς της πόλης και της ιστορίας της από φορείς, θεσμούς και πολιτικά πρόσωπα. Να είμαστε ξεκάθαροι. Όλοι όσοι εμπλεκόμαστε με αυτό το έργο, το Μετρό Θεσσαλονίκης όχι μόνο θέλουμε, αλλά σχεδόν απαιτούμε την ανάδειξη των ευρημάτων. Αποτελούν για εμάς το προϊόν της καθημερινής μας εργασίας. Συνιστούν την ηθική μας αμοιβή, δημιουργούν – το πιο σημαντικό – την αίσθηση της συμμετοχής μας στην υλοποίηση αυτού του πολύπαθου έργου.
Έτσι λοιπόν, αφού έστω και τώρα φαίνεται να κλείνει αυτός ο κύκλος της δημόσιας διαβούλευσης, αφού φαίνεται πως πρυτανεύει η κοινή λογική, πρέπει άμεσα, ει δυνατόν και χωρίς την αναπομπή της απόφασης προς το ΚΑΣ, καθώς η διατύπωση «ή κάπου αλλού», αναφορικά με το σημείο επανατοποθέτησης στο αρχικό κείμενο, μπορεί θεωρητικά να καλύψει την περιοχή του Σταθμού Βενιζέλου, να ξεκινήσουν οι εργασίες. Όχι μόνο για να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας, αλλά για να πάψουν να αποτελούν τα αρχαία και πάλι τον μανδύα κάλυψης των πραγματικών προβλημάτων του έργου. Παράλληλα, προσφέρεται μία πολύ καλή ευκαιρία, αξιοποίησης του προϋπάρχοντος επιστημονικού και εργατοτεχνικού προσωπικού, στην εφαρμογή της όποιας λύσης, σε συνεργασία με τον ανάδοχο του σχετικού διαγωνισμού. Είναι ίσως μοναδική ευκαιρία, ο δρόμος αυτός να γράψει τη δίκη του ιστορία!
Πρώτον, έχει ήδη περάσει μεγάλο χρονικό διάστημα, τόσο από τη διακοπή της ανασκαφής, όσο και από την έκδοση της σχετικής απόφασης του π. Υπουργείου Πολιτισμού – πάνω από τέσσερις μήνες, γεγονός που επιτρέπει την δημιουργία έντονης φημολογίας, πως τελικά, δε θα παρακολουθήσουμε τίποτα άλλα, παρά την πιστή εφαρμογή της αρχικής εισήγησης του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου (ΚΑΣ), η οποία θυμίζουμε προβλέπει την απόσπαση και την έκθεση των αρχαιοτήτων σε άλλο σημείο της πόλης, μη συσχετιζόμενο με τον περιβάλλοντα χώρο των ευρημάτων.
Δεύτερον, ακόμα δεν είναι με σαφήνεια προϋπολογισμένο το κόστος υλοποίησης της όποιας λύσης προκριθεί, ακόμα και της υφιστάμενης, την ίδια ώρα που τα χρήματα για την εκτέλεση των σωστικών ανασκαφών εξαντλούνται, υπολείπεται η εκτέλεση περίπου του 30% των ανασκαφών και το όποιο ποσό προκύψει θα βαρύνει τον ίδιο προϋπολογισμό. Την ίδια στιγμή, ο κύριος του έργου, κάνει λόγο, με δημοσιογραφική εκφορά, για 13 σταθμούς και 13 μουσεία, χωρίς όμως να προσδιορίζει την πηγή των απαραίτητων πόρων.
Δυστυχώς, όμως, αντί όλα τα παραπάνω να αποτελούν αντικείμενο συζήτησης, προβληματισμού και διαλόγου, όλο αυτό το χρονικό διάστημα, οι κάτοικοι της πόλης και ιδιαίτερα οι άμεσα εμπλεκόμενοι με το έργο, γίναμε παρατηρητές ενός άτυπου διαγωνισμού «αγάπης και σεβασμού» της πολιτιστικής κληρονομιάς της πόλης και της ιστορίας της από φορείς, θεσμούς και πολιτικά πρόσωπα. Να είμαστε ξεκάθαροι. Όλοι όσοι εμπλεκόμαστε με αυτό το έργο, το Μετρό Θεσσαλονίκης όχι μόνο θέλουμε, αλλά σχεδόν απαιτούμε την ανάδειξη των ευρημάτων. Αποτελούν για εμάς το προϊόν της καθημερινής μας εργασίας. Συνιστούν την ηθική μας αμοιβή, δημιουργούν – το πιο σημαντικό – την αίσθηση της συμμετοχής μας στην υλοποίηση αυτού του πολύπαθου έργου.
Έτσι λοιπόν, αφού έστω και τώρα φαίνεται να κλείνει αυτός ο κύκλος της δημόσιας διαβούλευσης, αφού φαίνεται πως πρυτανεύει η κοινή λογική, πρέπει άμεσα, ει δυνατόν και χωρίς την αναπομπή της απόφασης προς το ΚΑΣ, καθώς η διατύπωση «ή κάπου αλλού», αναφορικά με το σημείο επανατοποθέτησης στο αρχικό κείμενο, μπορεί θεωρητικά να καλύψει την περιοχή του Σταθμού Βενιζέλου, να ξεκινήσουν οι εργασίες. Όχι μόνο για να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας, αλλά για να πάψουν να αποτελούν τα αρχαία και πάλι τον μανδύα κάλυψης των πραγματικών προβλημάτων του έργου. Παράλληλα, προσφέρεται μία πολύ καλή ευκαιρία, αξιοποίησης του προϋπάρχοντος επιστημονικού και εργατοτεχνικού προσωπικού, στην εφαρμογή της όποιας λύσης, σε συνεργασία με τον ανάδοχο του σχετικού διαγωνισμού. Είναι ίσως μοναδική ευκαιρία, ο δρόμος αυτός να γράψει τη δίκη του ιστορία!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.