voria.gr,22/11/2014
Κανείς απ’ όσους έχουνν λόγο για το μετρό όλα αυτά τα χρόνια δεν έκανε τίποτα για να σώσει αυτούς που πλήρωσαν τοις μετρητοίς ένα έργο που όταν ολοκληρωθεί θα προσφέρει δόξα σε πολλούς. Γράφει ο Γιώργος Μητράκης
του Γιώργου Μητράκη
Το μετρό της Θεσσαλονίκης πρέπει να ολοκληρωθεί και να λειτουργήσει το συντομότερο δυνατό για άπειρους λόγους, μεταξύ των οποίων και ένας που δεν τον επικαλείται κανείς από τους εμπλεκόμενους. Για να δικαιωθεί η θυσία –πραγματικό αίμα- όσων μικρών επιχειρήσεων στη Μοναστηρίου, την Εγνατία και τη Δελφών δεν άντεξαν την πολύχρονη καθυστέρηση και έκλεισαν. Για να μην πάει χαμένη η καταστροφή επαγγελματιών και μικρεμπόρων που ατύχησαν να έχουν τα μαγαζιά και τα γραφεία τους στον άξονα του μετρό και «έσβησαν» στην πολύχρονη «φυλακή από λαμαρίνες» που τους επέβαλαν οι κατασκευαστές, οι ιθύνοντες, οι κυβερνητικοί, οι αυτοδιοικητικοί, οι αρχαιολόγοι.
Διότι κανείς απ’ όσους έχουν –ή θεωρούν ότι έχουν- λόγο για το μετρό όλα αυτά τα χρόνια δεν έκανε τίποτα για να σώσει αυτούς που πλήρωσαν τοις μετρητοίς ένα έργο που όταν ολοκληρωθεί θα προσφέρει δόξα σε πολλούς. Σε όσους το οραματίστηκαν, σε όσους το προκήρυξαν, σε όσους το ανέθεσαν και σε όσους θα το εγκαινιάσουν. Αντίθετα, έκαναν ότι περνούσε από το χέρι τους για να καθυστερήσουν την ολοκλήρωσή του. Από λανθασμένες μελέτες και υπερβάλλουσες ευαισθησίες, μέχρι κατασκευαστικές, οικονομικές και χρηματοδοτικές ανεπάρκειες. Σήμερα, μάλιστα, κάποιοι τολμούν να σκεφτούν ότι το έργο θα μείνει στη… μέση.
Το μετρό είναι ένα έργο που θα εξυπηρετήσει τη Θεσσαλονίκη. Θα διευκολύνει την πρόσβαση στο κέντρο και ως εκ τούτου θα το αναβαθμίσει. Θα συμβάλλει στην κινητικότητα. Το τελικό αποτέλεσμα, όμως, για τον εμπορικό κόσμο του κέντρου της πόλης θα έχει θετικό πρόσημο. Αυτό όλοι το γνωρίζουν, όλοι το αναγνωρίζουν και όσοι μπορούν το περιμένουν. Μόνο που η απίστευτη –ακόμη και για τα ελληνικά δεδομένα- περιπέτεια της κατασκευής του θάμπωσε ένα αποτέλεσμα, πριν ακόμη αυτό καταγραφεί. Μέχρι στιγμής η επίσημη καθυστέρηση είναι έξι χρόνια, αφού επρόκειτο να λειτουργήσει το 2012 και τώρα αν όλα εξελιχθούν καλά οι υπεύθυνοι μιλούν για το 2018. Όλοι, όμως, γνωρίζουν ότι η πολυπλοκότητα των προβλημάτων θα μεταθέσουν τη λειτουργία του ακόμη μακρύτερα, οπότε η ζημιά είναι τεράστια. Μέχρι τότε οι μετρόπληκτοι θα πολλαπλασιάζονται, μέχρι ο άξονας των εργοταξίων να καταστεί «νεκρή οικονομική ζώνη».
Αυτές τις μέρες παρακολουθούμε έναν χαρτοπόλεμο ανάμεσα σε υπεύθυνους και ανεύθυνους, σε τεχνοκράτες και πολιτικούς, σε ειδικούς και καφενόβιους. Κανείς τους δεν αναφέρεται στις επιχειρήσεις που καταστράφηκαν, ούτε σε αυτές που καταστρέφονται καθημερινά. Πολύ περισσότερο κανείς δεν προτείνει κάτι καλό γι’ αυτές και –πολύ περισσότερο- δεν κάνει απολύτως τίποτα για να τις ανακουφίσει. Κάτι ελάχιστα όπως η μείωση των δημοτικών τελών κατά 50% (!) και η ενίσχυση των επιχειρήσεων που επλήγησαν για την κάλυψη των ασφαλιστικών εισφορών των εργαζομένων μέσω ΟΑΕΔ είτε έγιναν με πολύ μεγάλη καθυστέρηση –και πολύ λίγο κέφι-, είτε εξαγγέλθηκαν, αλλά δεν υλοποιήθηκαν ποτέ. Σκέτη κοροϊδία! Το βέβαιο είναι ότι λύσεις υπήρξαν. Το μεγάλο κακό είναι ότι κανείς αρμόδιος ποτέ στην Ελλάδα δεν ασχολείται με τέτοια θέματα. Ποιος μεγαλόσχημος, δήθεν θεματοφύλακας του δημοσίου συμφέροντος, καταδέχεται να ενδιαφερθεί με ένα μαγαζάκι, ένα γραφειάκι, μια δουλίτσα; Με τις μικρές, ελάχιστες ψηφίδες μιας μεγάλης εικόνας, την οποία (υποτίθεται ότι) όλοι αυτοί οι δημόσιοι λειτουργοί παρακολουθούν και για την οποία πράττουν. Μόνο που είναι γνωστό ότι όποιος δεν μπορεί να λύσει ένα μικρό πρόβλημα, κατά μείζονα λόγο δεν είναι σε θέση να ασχοληθεί επιτυχώς με κάποιο μεγαλύτερο.
του Γιώργου Μητράκη
Το μετρό της Θεσσαλονίκης πρέπει να ολοκληρωθεί και να λειτουργήσει το συντομότερο δυνατό για άπειρους λόγους, μεταξύ των οποίων και ένας που δεν τον επικαλείται κανείς από τους εμπλεκόμενους. Για να δικαιωθεί η θυσία –πραγματικό αίμα- όσων μικρών επιχειρήσεων στη Μοναστηρίου, την Εγνατία και τη Δελφών δεν άντεξαν την πολύχρονη καθυστέρηση και έκλεισαν. Για να μην πάει χαμένη η καταστροφή επαγγελματιών και μικρεμπόρων που ατύχησαν να έχουν τα μαγαζιά και τα γραφεία τους στον άξονα του μετρό και «έσβησαν» στην πολύχρονη «φυλακή από λαμαρίνες» που τους επέβαλαν οι κατασκευαστές, οι ιθύνοντες, οι κυβερνητικοί, οι αυτοδιοικητικοί, οι αρχαιολόγοι.
Διότι κανείς απ’ όσους έχουν –ή θεωρούν ότι έχουν- λόγο για το μετρό όλα αυτά τα χρόνια δεν έκανε τίποτα για να σώσει αυτούς που πλήρωσαν τοις μετρητοίς ένα έργο που όταν ολοκληρωθεί θα προσφέρει δόξα σε πολλούς. Σε όσους το οραματίστηκαν, σε όσους το προκήρυξαν, σε όσους το ανέθεσαν και σε όσους θα το εγκαινιάσουν. Αντίθετα, έκαναν ότι περνούσε από το χέρι τους για να καθυστερήσουν την ολοκλήρωσή του. Από λανθασμένες μελέτες και υπερβάλλουσες ευαισθησίες, μέχρι κατασκευαστικές, οικονομικές και χρηματοδοτικές ανεπάρκειες. Σήμερα, μάλιστα, κάποιοι τολμούν να σκεφτούν ότι το έργο θα μείνει στη… μέση.
Το μετρό είναι ένα έργο που θα εξυπηρετήσει τη Θεσσαλονίκη. Θα διευκολύνει την πρόσβαση στο κέντρο και ως εκ τούτου θα το αναβαθμίσει. Θα συμβάλλει στην κινητικότητα. Το τελικό αποτέλεσμα, όμως, για τον εμπορικό κόσμο του κέντρου της πόλης θα έχει θετικό πρόσημο. Αυτό όλοι το γνωρίζουν, όλοι το αναγνωρίζουν και όσοι μπορούν το περιμένουν. Μόνο που η απίστευτη –ακόμη και για τα ελληνικά δεδομένα- περιπέτεια της κατασκευής του θάμπωσε ένα αποτέλεσμα, πριν ακόμη αυτό καταγραφεί. Μέχρι στιγμής η επίσημη καθυστέρηση είναι έξι χρόνια, αφού επρόκειτο να λειτουργήσει το 2012 και τώρα αν όλα εξελιχθούν καλά οι υπεύθυνοι μιλούν για το 2018. Όλοι, όμως, γνωρίζουν ότι η πολυπλοκότητα των προβλημάτων θα μεταθέσουν τη λειτουργία του ακόμη μακρύτερα, οπότε η ζημιά είναι τεράστια. Μέχρι τότε οι μετρόπληκτοι θα πολλαπλασιάζονται, μέχρι ο άξονας των εργοταξίων να καταστεί «νεκρή οικονομική ζώνη».
Αυτές τις μέρες παρακολουθούμε έναν χαρτοπόλεμο ανάμεσα σε υπεύθυνους και ανεύθυνους, σε τεχνοκράτες και πολιτικούς, σε ειδικούς και καφενόβιους. Κανείς τους δεν αναφέρεται στις επιχειρήσεις που καταστράφηκαν, ούτε σε αυτές που καταστρέφονται καθημερινά. Πολύ περισσότερο κανείς δεν προτείνει κάτι καλό γι’ αυτές και –πολύ περισσότερο- δεν κάνει απολύτως τίποτα για να τις ανακουφίσει. Κάτι ελάχιστα όπως η μείωση των δημοτικών τελών κατά 50% (!) και η ενίσχυση των επιχειρήσεων που επλήγησαν για την κάλυψη των ασφαλιστικών εισφορών των εργαζομένων μέσω ΟΑΕΔ είτε έγιναν με πολύ μεγάλη καθυστέρηση –και πολύ λίγο κέφι-, είτε εξαγγέλθηκαν, αλλά δεν υλοποιήθηκαν ποτέ. Σκέτη κοροϊδία! Το βέβαιο είναι ότι λύσεις υπήρξαν. Το μεγάλο κακό είναι ότι κανείς αρμόδιος ποτέ στην Ελλάδα δεν ασχολείται με τέτοια θέματα. Ποιος μεγαλόσχημος, δήθεν θεματοφύλακας του δημοσίου συμφέροντος, καταδέχεται να ενδιαφερθεί με ένα μαγαζάκι, ένα γραφειάκι, μια δουλίτσα; Με τις μικρές, ελάχιστες ψηφίδες μιας μεγάλης εικόνας, την οποία (υποτίθεται ότι) όλοι αυτοί οι δημόσιοι λειτουργοί παρακολουθούν και για την οποία πράττουν. Μόνο που είναι γνωστό ότι όποιος δεν μπορεί να λύσει ένα μικρό πρόβλημα, κατά μείζονα λόγο δεν είναι σε θέση να ασχοληθεί επιτυχώς με κάποιο μεγαλύτερο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.