taxalia.blogspot.gr,20/11/2014
Η τοποθέτηση Λαϊκής Συσπείρωσης στην Ειδική θεματική συνεδρίαση της Μητροπολιτικής Επιτροπής της Μητροπολιτικής Ενότητας Θεσσαλονίκης με ΘΕΜΑ:
«Μετρό Θεσσαλονίκης: Η πορεία του έργου και τα προβλήματα που έχουν προκύψει»
Τόσο ως «Λαϊκή Συσπείρωση», συνδυασμός που στήριξε στις περιφερειακές εκλογές το ΚΚΕ, όσο και ως Κόμμα, από τις αρχές του 2009 είχαμε επισημάνει σειρά προβλημάτων που αφορούσαν το έργο του Μετρό, στο Δήμο, στη Νομαρχία, στη Βουλή και στην Ευρωβουλή.
Στις αρχές του 2010 σε εκδήλωση του ΤΕΕ, εκπρόσωπος του Κόμματος μας, είχε υπενθυμίσει ότι η Κομματική Οργάνωση Θεσσαλονίκης του ΚΚΕ, από την αρχή είχε ζητήσει η κατασκευή του Μετρό να προγραμματιστεί με κάλυψη ευρύτερων περιοχών της Θεσσαλονίκης.
Εκφράζοντας ταυτόχρονα την αντίθεσή μας στον τρόπο της δημοπράτησης και της κατασκευής του τονίζοντας ότι: «Είχαμε ζητήσει να κατασκευαστεί εξ ολοκλήρου με κρατική επίβλεψη, μέριμνα και δαπάνη. Δυστυχώς, η τότε κυβέρνηση επέλεξε τον συγκεκριμένο τρόπο κατασκευής του, με τις οδυνηρές συνέπειες που έχουν ακολουθήσει».
Σε όλους είναι γνωστό πως η κατασκευή του έργου εξελίχθηκε μέσα από διαρκείς εκβιασμούς της αναδόχου κατασκευάστριας κοινοπραξίας για επιπρόσθετα ποσά εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ (ξεκίνησαν το 2009 με την απαίτηση 113 εκατομμύρια € και σήμερα έχουν φθάσει στο ύψος των 560 εκατομμύριων €). Εκβιασμοί που φοβόμαστε ότι δεν θα είναι οι τελευταίοι έως την ολοκλήρωση του έργου και οι οποίοι είναι σύμφυτοι με τον τρόπο που επέλεξε η κεντρική εξουσία να αναθέσει την κατασκευή του ΜΕΤΡΟ.
Ελπίζουμε η αναμενόμενες αποφάσεις του διαιτητικού δικαστηρίου να μην δικαιώνει την λογική των εκβιασμών αυτών.
Θυμίζουμε πως τον Σεπτέμβριο του 2012, ο κ. Τζιτζικώστας, ως αρμόδιος τότε Αντιπεριφερειάρχης Μητροπολιτικής Ενότητας Θεσσαλονίκης, στην συνεδρίαση της Μητροπολιτικής Επιτροπής της Π.Κ.Μ., τόνιζε ότι: «πρόκειται πλέον για ένα έργο που έχει μετατραπεί σε σύγχρονο γεφύρι της Άρτας κι από έργο πνοής έχει καταστρέψει το κέντρο της πόλης, τους εμπόρους καθώς και ολόκληρες συνοικίες». Ενώ ξεκαθάριζε πως: «η Αντιπεριφέρεια Θεσσαλονίκης θα αναλάβει συγκεκριμένες, άμεσες πρωτοβουλίες, με βάση και τις μητροπολιτικές της αρμοδιότητες σε θέματα συγκοινωνιών, ώστε η σύσκεψη αυτή να συγκαλείται κάθε μήνα για να αντιμετωπίζονται γρήγορα και αποτελεσματικά προβλήματα που μπορούν να λυθούν…»
Ο δε κ. Σιμόπουλος, ως Γενικός Γραμματέας Δημ. Έργων του Υπ. Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας & Υποδομών, επεσήμανε ότι: «το θέμα του Μετρό Θεσσαλονίκης βρίσκεται πολύ ψηλά – στα πρώτα 10 έργα – στην ατζέντα του Υπουργείου κι ότι πρέπει όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς να καταβάλλουν τη μέγιστη δυνατή προσπάθεια προκειμένου αυτό να ολοκληρωθεί». Φανταστείτε και να μην ήταν το έργο σε τόση υψηλή προτεραιότητα του Υπουργείου!!!
Τι έγιναν άραγε αυτές οι συσκέψεις; Πως αντιμετωπίστηκαν έως σήμερα αυτά τα προβλήματα;
Σήμερα, στα τέλη του 2014, στο ΜΕΤΡΟ έχει υλοποιηθεί:
Το 55% του έργου του πολιτικού μηχανικού
Το 75% των σηράγγων
Και περίπου το 80% των αρχαιολογικών ανασκαφών
Δηλαδή μετά από 9 σχεδόν χρόνια από την έναρξη των εργασιών κατασκευής του ΜΕΤΡΟ κανείς πλέον δεν πείθεται πως βασική ευθύνη για τις καθυστερήσεις του έργου αποτελούν οι αρχαιολογικές εργασίες, που διακόπτονταν για μεγάλα χρονικά διαστήματα όλη αυτήν την περίοδο με διάφορες προφάσεις και την εξεύρεση κονδυλίων με συμπληρωματικές συμβάσεις.
Αλώστε η επιμήκυνση του χρόνου των αρχαιολογικών ανασκαφών στο έργο δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο. Στο ΜΕΤΡΟ της Αθήνας κράτησαν 10 χρόνια, από το 1992 έως και το 2002, στην περιοχή του Ιστορικού Κέντρου Αθήνας. Παρόλα αυτά το έργο προχωρούσε παράλληλα σε άλλες περιοχές.
Οι ανασκαφές είναι κέρδος για όλους μας. Ούτε βάρος, ούτε εμπόδιο. Με την αφορμή του έργου, αποκαλύπτουμε την Ιστορία μας. Τα ευρήματα είναι κοινό απόκτημα υπερηφάνειας και κοινή η ευθύνη να τα προφυλάξουμε και να τα αναδείξουμε. Κανείς δεν κατέχει το μονοπώλιο της εθνικής συγκίνησης και της αγάπης για την πατρίδα.
Η «Λαϊκή Συσπείρωση», εδώ και χρόνια με ανακοινώσεις εξέφραζε την ανησυχία της για την πορεία υλοποίησης του έργου. Μάλιστα στις πρόσφατες εκλογές σε ανακοίνωση της τόνιζε, αναδεικνύοντας όλο το πρόβλημα και ως κριτήριο ψήφου ότι: «Παρά τις διαβεβαιώσεις ότι η χρηματοδότηση για την ολοκλήρωση του έργου είναι απολύτως εξασφαλισμένη και ότι γίνεται προσπάθεια αυτό να ολοκληρωθεί εντός του γνωστού μέχρι σήμερα χρονοδιαγράμματος, εμείς διατηρούμε σοβαρές επιφυλάξεις.»
Οι επιφυλάξεις μας αυτές επιβεβαιώθηκαν και από τις πρόσφατες εξελίξεις του έργου με την Ειδική Δήλωση Διακοπής των Έργων από Ανάδοχο Κοινοπραξία.
Επιβεβαιώνεται η άποψη μας ότι η ανάθεση της κατασκευής τέτοιων έργων σε ιδιώτες κατασκευαστές, που μοναδικό κριτήριο έχουν την εξασφάλιση του μέγιστου δυνατού κέρδους, εντάσσεται στην πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων και οδηγεί σε επιμήκυνση του χρόνου κατασκευής τους σε όφελος των κατασκευαστών, σε εκτίναξη στα ύψη του συνολικού τους κόστους και στην ισοπέδωση των δικαιωμάτων των εργαζόμενων. Επιπλέον, στη Θεσσαλονίκη εκατοντάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις οδηγήθηκαν ή απειλούνται να οδηγηθούν σε κλείσιμο, πέρα από την καπιταλιστική οικονομική κρίση και εξαιτίας της καθυστέρησης της κατασκευής του μετρό.
Επίσης δικαιώνεται η αντίθεση μας στον τρόπο ανάθεσης του έργου «μελέτη – κατασκευή», δηλαδή στη μη ύπαρξη οριστικής μελέτης που θα υποχρεούνταν να εφαρμόσει η Ανάδοχος Κοινοπραξία. Είναι χαρακτηριστικό πως και ο τότε Αναπληρωτής Υπουργός Ανάπτυξης κ. στ. Καλογιάννης απαντώντας, στις 26-11-2012, σε σχετική ΕΠΙΚΑΙΡΗ Ερώτηση του ΚΚΕ παραδέχθηκε για το σύστημα «μελέτη – κατασκευή» : «πράγματι , κ εμείς πιστεύουμε ότι θα πρέπει το σύστημα αυτό να περιοριστεί στα απολύτως αναγκαία έργα. Έχουμε προτείνει συγκεκριμένη νομοθετική ρύθμιση στην οποία προτιθέμεθα να καταθέσομε στη βουλή σε λίγες μέρες». Ρύθμιση της οποίας ακόμα αγνοείται η τύχη της….
Η πολιτική λοιπόν των ιδιωτικοποιήσεων μέσα στην οποία εντάσσεται και η ανάθεση των δημόσιων έργων σε ιδιώτες εργολάβους αποδείχθηκε περίτρανα ότι δεν θέλει και δεν μπορεί να εξασφαλίσει την κατασκευή τους χωρίς το κόστος τους να εκτιναχθεί στα ύψη, χωρίς να υπάρχουν τεράστιες καθυστερήσεις, χωρίς να βάζουν σε κίνδυνο την εργασία και τα δικαιώματα των εργαζόμενων σ’ αυτά.
Οι προτάσεις μας αποδείχθηκαν, επίκαιρες και αναγκαίες, οι μοναδικές που μπορούν να δώσουν λύση στα προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί, όπως αυτή της συγκρότησης δημόσιου φορέα κατασκευών.
Ας μην έχουμε όμως αυταπάτες. Όλα αυτά τα αυτονόητα δεν είναι αυτονόητα για το αστικό κράτος και αν δεν πιεστεί δεν θα κάνει τίποτα απ' αυτά. Άλλες είναι οι προτεραιότητές του. Πρώτη και καλύτερη η μεταφορά πόρων από τους πολλούς παραγωγούς του πλούτου στους λίγους.
Τα αυτονόητα για τον εργαζόμενο άνθρωπο μπορούν να γίνουν πράξη σ' όλη τους την έκταση μόνο στο πλαίσιο οργάνωσης της κοινωνίας και της οικονομίας που σαν στόχο έχει την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών και όχι τη μεγιστοποίηση του κέρδους. Απαιτεί την ενεργό συμμετοχή του λαού και μια πολιτική εξουσία και οικονομία που λειτουργούν με αποκλειστικό κριτήριο την κάλυψη των λαϊκών αναγκών.
Η λύση για τους εργαζόμενους δεν είναι να συνταχθούν με τα συμφέροντα των μεγαλοεργοδοτών, αλλά να συγκρουσθούν με τα συμφέροντα των μονοπωλίων του κατασκευαστικού κλάδου και την πολιτική ιδιωτικοποιήσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Τα κόμματα και οι παρατάξεις που δεν θέλουν να έρθουν σε σύγκρουση μ’ αυτή την πηγή του προβλήματος, που υποστηρίζουν την Ευρωπαϊκή Ένωση, έχουν τεράστιες ευθύνες για το πρόβλημα, είτε είναι στη κυβέρνηση είτε στην αντιπολίτευση.
Η κατάσταση πλέον έχει ξεφύγει πέρα από κάθε όριο.
Η πολιτεία να αναλάβει την πολιτική ευθύνη για τη συνέχιση και την ταχεία ολοκλήρωση του έργου.
«Μετρό Θεσσαλονίκης: Η πορεία του έργου και τα προβλήματα που έχουν προκύψει»
Τόσο ως «Λαϊκή Συσπείρωση», συνδυασμός που στήριξε στις περιφερειακές εκλογές το ΚΚΕ, όσο και ως Κόμμα, από τις αρχές του 2009 είχαμε επισημάνει σειρά προβλημάτων που αφορούσαν το έργο του Μετρό, στο Δήμο, στη Νομαρχία, στη Βουλή και στην Ευρωβουλή.
Στις αρχές του 2010 σε εκδήλωση του ΤΕΕ, εκπρόσωπος του Κόμματος μας, είχε υπενθυμίσει ότι η Κομματική Οργάνωση Θεσσαλονίκης του ΚΚΕ, από την αρχή είχε ζητήσει η κατασκευή του Μετρό να προγραμματιστεί με κάλυψη ευρύτερων περιοχών της Θεσσαλονίκης.
Εκφράζοντας ταυτόχρονα την αντίθεσή μας στον τρόπο της δημοπράτησης και της κατασκευής του τονίζοντας ότι: «Είχαμε ζητήσει να κατασκευαστεί εξ ολοκλήρου με κρατική επίβλεψη, μέριμνα και δαπάνη. Δυστυχώς, η τότε κυβέρνηση επέλεξε τον συγκεκριμένο τρόπο κατασκευής του, με τις οδυνηρές συνέπειες που έχουν ακολουθήσει».
Σε όλους είναι γνωστό πως η κατασκευή του έργου εξελίχθηκε μέσα από διαρκείς εκβιασμούς της αναδόχου κατασκευάστριας κοινοπραξίας για επιπρόσθετα ποσά εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ (ξεκίνησαν το 2009 με την απαίτηση 113 εκατομμύρια € και σήμερα έχουν φθάσει στο ύψος των 560 εκατομμύριων €). Εκβιασμοί που φοβόμαστε ότι δεν θα είναι οι τελευταίοι έως την ολοκλήρωση του έργου και οι οποίοι είναι σύμφυτοι με τον τρόπο που επέλεξε η κεντρική εξουσία να αναθέσει την κατασκευή του ΜΕΤΡΟ.
Ελπίζουμε η αναμενόμενες αποφάσεις του διαιτητικού δικαστηρίου να μην δικαιώνει την λογική των εκβιασμών αυτών.
Θυμίζουμε πως τον Σεπτέμβριο του 2012, ο κ. Τζιτζικώστας, ως αρμόδιος τότε Αντιπεριφερειάρχης Μητροπολιτικής Ενότητας Θεσσαλονίκης, στην συνεδρίαση της Μητροπολιτικής Επιτροπής της Π.Κ.Μ., τόνιζε ότι: «πρόκειται πλέον για ένα έργο που έχει μετατραπεί σε σύγχρονο γεφύρι της Άρτας κι από έργο πνοής έχει καταστρέψει το κέντρο της πόλης, τους εμπόρους καθώς και ολόκληρες συνοικίες». Ενώ ξεκαθάριζε πως: «η Αντιπεριφέρεια Θεσσαλονίκης θα αναλάβει συγκεκριμένες, άμεσες πρωτοβουλίες, με βάση και τις μητροπολιτικές της αρμοδιότητες σε θέματα συγκοινωνιών, ώστε η σύσκεψη αυτή να συγκαλείται κάθε μήνα για να αντιμετωπίζονται γρήγορα και αποτελεσματικά προβλήματα που μπορούν να λυθούν…»
Ο δε κ. Σιμόπουλος, ως Γενικός Γραμματέας Δημ. Έργων του Υπ. Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας & Υποδομών, επεσήμανε ότι: «το θέμα του Μετρό Θεσσαλονίκης βρίσκεται πολύ ψηλά – στα πρώτα 10 έργα – στην ατζέντα του Υπουργείου κι ότι πρέπει όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς να καταβάλλουν τη μέγιστη δυνατή προσπάθεια προκειμένου αυτό να ολοκληρωθεί». Φανταστείτε και να μην ήταν το έργο σε τόση υψηλή προτεραιότητα του Υπουργείου!!!
Τι έγιναν άραγε αυτές οι συσκέψεις; Πως αντιμετωπίστηκαν έως σήμερα αυτά τα προβλήματα;
Σήμερα, στα τέλη του 2014, στο ΜΕΤΡΟ έχει υλοποιηθεί:
Το 55% του έργου του πολιτικού μηχανικού
Το 75% των σηράγγων
Και περίπου το 80% των αρχαιολογικών ανασκαφών
Δηλαδή μετά από 9 σχεδόν χρόνια από την έναρξη των εργασιών κατασκευής του ΜΕΤΡΟ κανείς πλέον δεν πείθεται πως βασική ευθύνη για τις καθυστερήσεις του έργου αποτελούν οι αρχαιολογικές εργασίες, που διακόπτονταν για μεγάλα χρονικά διαστήματα όλη αυτήν την περίοδο με διάφορες προφάσεις και την εξεύρεση κονδυλίων με συμπληρωματικές συμβάσεις.
Αλώστε η επιμήκυνση του χρόνου των αρχαιολογικών ανασκαφών στο έργο δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο. Στο ΜΕΤΡΟ της Αθήνας κράτησαν 10 χρόνια, από το 1992 έως και το 2002, στην περιοχή του Ιστορικού Κέντρου Αθήνας. Παρόλα αυτά το έργο προχωρούσε παράλληλα σε άλλες περιοχές.
Οι ανασκαφές είναι κέρδος για όλους μας. Ούτε βάρος, ούτε εμπόδιο. Με την αφορμή του έργου, αποκαλύπτουμε την Ιστορία μας. Τα ευρήματα είναι κοινό απόκτημα υπερηφάνειας και κοινή η ευθύνη να τα προφυλάξουμε και να τα αναδείξουμε. Κανείς δεν κατέχει το μονοπώλιο της εθνικής συγκίνησης και της αγάπης για την πατρίδα.
Η «Λαϊκή Συσπείρωση», εδώ και χρόνια με ανακοινώσεις εξέφραζε την ανησυχία της για την πορεία υλοποίησης του έργου. Μάλιστα στις πρόσφατες εκλογές σε ανακοίνωση της τόνιζε, αναδεικνύοντας όλο το πρόβλημα και ως κριτήριο ψήφου ότι: «Παρά τις διαβεβαιώσεις ότι η χρηματοδότηση για την ολοκλήρωση του έργου είναι απολύτως εξασφαλισμένη και ότι γίνεται προσπάθεια αυτό να ολοκληρωθεί εντός του γνωστού μέχρι σήμερα χρονοδιαγράμματος, εμείς διατηρούμε σοβαρές επιφυλάξεις.»
Οι επιφυλάξεις μας αυτές επιβεβαιώθηκαν και από τις πρόσφατες εξελίξεις του έργου με την Ειδική Δήλωση Διακοπής των Έργων από Ανάδοχο Κοινοπραξία.
Επιβεβαιώνεται η άποψη μας ότι η ανάθεση της κατασκευής τέτοιων έργων σε ιδιώτες κατασκευαστές, που μοναδικό κριτήριο έχουν την εξασφάλιση του μέγιστου δυνατού κέρδους, εντάσσεται στην πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων και οδηγεί σε επιμήκυνση του χρόνου κατασκευής τους σε όφελος των κατασκευαστών, σε εκτίναξη στα ύψη του συνολικού τους κόστους και στην ισοπέδωση των δικαιωμάτων των εργαζόμενων. Επιπλέον, στη Θεσσαλονίκη εκατοντάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις οδηγήθηκαν ή απειλούνται να οδηγηθούν σε κλείσιμο, πέρα από την καπιταλιστική οικονομική κρίση και εξαιτίας της καθυστέρησης της κατασκευής του μετρό.
Επίσης δικαιώνεται η αντίθεση μας στον τρόπο ανάθεσης του έργου «μελέτη – κατασκευή», δηλαδή στη μη ύπαρξη οριστικής μελέτης που θα υποχρεούνταν να εφαρμόσει η Ανάδοχος Κοινοπραξία. Είναι χαρακτηριστικό πως και ο τότε Αναπληρωτής Υπουργός Ανάπτυξης κ. στ. Καλογιάννης απαντώντας, στις 26-11-2012, σε σχετική ΕΠΙΚΑΙΡΗ Ερώτηση του ΚΚΕ παραδέχθηκε για το σύστημα «μελέτη – κατασκευή» : «πράγματι , κ εμείς πιστεύουμε ότι θα πρέπει το σύστημα αυτό να περιοριστεί στα απολύτως αναγκαία έργα. Έχουμε προτείνει συγκεκριμένη νομοθετική ρύθμιση στην οποία προτιθέμεθα να καταθέσομε στη βουλή σε λίγες μέρες». Ρύθμιση της οποίας ακόμα αγνοείται η τύχη της….
Η πολιτική λοιπόν των ιδιωτικοποιήσεων μέσα στην οποία εντάσσεται και η ανάθεση των δημόσιων έργων σε ιδιώτες εργολάβους αποδείχθηκε περίτρανα ότι δεν θέλει και δεν μπορεί να εξασφαλίσει την κατασκευή τους χωρίς το κόστος τους να εκτιναχθεί στα ύψη, χωρίς να υπάρχουν τεράστιες καθυστερήσεις, χωρίς να βάζουν σε κίνδυνο την εργασία και τα δικαιώματα των εργαζόμενων σ’ αυτά.
Οι προτάσεις μας αποδείχθηκαν, επίκαιρες και αναγκαίες, οι μοναδικές που μπορούν να δώσουν λύση στα προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί, όπως αυτή της συγκρότησης δημόσιου φορέα κατασκευών.
Ας μην έχουμε όμως αυταπάτες. Όλα αυτά τα αυτονόητα δεν είναι αυτονόητα για το αστικό κράτος και αν δεν πιεστεί δεν θα κάνει τίποτα απ' αυτά. Άλλες είναι οι προτεραιότητές του. Πρώτη και καλύτερη η μεταφορά πόρων από τους πολλούς παραγωγούς του πλούτου στους λίγους.
Τα αυτονόητα για τον εργαζόμενο άνθρωπο μπορούν να γίνουν πράξη σ' όλη τους την έκταση μόνο στο πλαίσιο οργάνωσης της κοινωνίας και της οικονομίας που σαν στόχο έχει την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών και όχι τη μεγιστοποίηση του κέρδους. Απαιτεί την ενεργό συμμετοχή του λαού και μια πολιτική εξουσία και οικονομία που λειτουργούν με αποκλειστικό κριτήριο την κάλυψη των λαϊκών αναγκών.
Η λύση για τους εργαζόμενους δεν είναι να συνταχθούν με τα συμφέροντα των μεγαλοεργοδοτών, αλλά να συγκρουσθούν με τα συμφέροντα των μονοπωλίων του κατασκευαστικού κλάδου και την πολιτική ιδιωτικοποιήσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Τα κόμματα και οι παρατάξεις που δεν θέλουν να έρθουν σε σύγκρουση μ’ αυτή την πηγή του προβλήματος, που υποστηρίζουν την Ευρωπαϊκή Ένωση, έχουν τεράστιες ευθύνες για το πρόβλημα, είτε είναι στη κυβέρνηση είτε στην αντιπολίτευση.
Η κατάσταση πλέον έχει ξεφύγει πέρα από κάθε όριο.
Η πολιτεία να αναλάβει την πολιτική ευθύνη για τη συνέχιση και την ταχεία ολοκλήρωση του έργου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.