Σιγή ιχθύος για το εβραϊκό νεκροταφείο της Θεσσαλονίκης
«Ο μετροπόντικας τρυπάει και τη μνήμη – εκεί που ανοίγονται οι γούβες για το μετρό της Θεσσαλονίκης, ήταν κάποτε το εβραϊκό νεκροταφείο, όμως ο δήμος δυσκολεύεται να ‘σκάψει’ πιο βαθιά» τιτλοφορεί εκτενές ρεπορτάζ της η γερμανική εφημερίδα Süddeutsche Zeitung.
«Το εβραϊκό νεκροταφείο ήταν κάποτε το μεγαλύτερο της Ευρώπης.
Υπήρχε από το 1492 όταν οι Ισπανοί εβραίοι εκδιώχθηκαν από τον καθολικό βασιλιά και βρήκαν καταφύγιο στην Οθωμανική αυτοκρατορία, τμήμα της οποίας ήταν τότε και η Θεσσαλονίκη.
Η Θεσσαλονίκη έγινε τότε η Madre de Israel.
Αυτό τον τιμητικό τίτλο τον έχασε η πόλη το 1942, όταν οι ναζί φρόντισαν να μεταγάγουν τους 50.000 εβραίους της Θεσσαλονίκης στο Άουσβιτς.
Τότε καταστράφηκε και το νεκροταφείο, καθώς οι ναζί ανάγκασαν σε 10 ημέρες τους εβραίους να κάνουν μετακομιδή των οστών των συγγενών και προγόνων τους σε άλλο σημείο εκτός της πόλης.
Οι λίγοι εβραίοι που επέστρεψαν μετά το 1945 βρήκαν ταφόπετρες του νεκροταφείου τους χτισμένες σε πεζοδρόμια και σπίτια, ενώ οι ναζί είχαν κατασκευάσει μια μαρμάρινη πισίνα.»
«Δεν υπάρχει καμία πινακίδα»
«Εκεί που ήταν παλιά μισό εκατομμύριο εβραϊκοί τάφοι είναι σήμερα το πανεπιστήμιο.
Δεν το γνωρίζουν πολλοί.
Δεν υπάρχει καμία πινακίδα, καμία αναμνηστική πλάκα σε ολόκληρο το πανεπιστημιακό συγκρότημα που να το αναφέρει.»
Το άρθρο αναφέρεται διεξοδικά στις συνθήκες υπό τις οποίες δρομολογήθηκε ο ξεριζωμός των Εβραίων από το Γερμανό στρατιωτικό διοικητή Max Merten με τη συνδρομή και του τότε διοικητή Μακεδονίας Βασίλη Συμεωνίδη, ο οποίος καταδικάστηκε μετά τον πόλεμο για συνεργασία με τους Γερμανούς, και είχε την ιδέα να απειλήσει τους Εβραίους με την καταστροφή του νεκροταφείου τους.
Και καταλήγει:
«Η ιστορικός Ρένα Μόλχο προτείνει σαν απότιση φόρου τιμής να ονομασθεί η στάση του μελλοντικού μετρό ‘Παλιό Εβραϊκό Νεκροταφείο’.
Όμως ο δήμος προς το παρόν τηρεί σιγή ιχθύος.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.