avgi.gr,09/03/2013
Το κείμενό μου στην "Αυγή" (3.3.2013) προκάλεσε την αντίδραση του καθηγητή Μιχάλη Τιβέριου, που μου χρεώνει «ανακριβείς συλλογισμούς». Αξίζουν κάποια σχόλια:
Χαίρομαι που ο κ. Τιβέριος διατηρεί ακόμη θετική γνώμη για την Αρχαιολογική Υπηρεσία, που βάλλεται από πολλές πλευρές στον αγώνα προάσπισης των αρχαιοτήτων. Εν προκειμένω οι αρμόδιες Εφορείες Αρχαιοτήτων είχαν εγκαίρως προειδοποιήσει για τη λανθασμένη χάραξη της διέλευσης του συρμού. Δεν εισακούστηκαν. Σε τι ευθύνονται λοιπόν για τα «λάθη» στην κατασκευή του Μετρό;
Ο κ. Τιβέριος παραδέχεται πως, λόγω επιστημονικής αναρμοδιότητας, στη συνεδρίαση του ΚΑΣ ανέφερε μόνο ότι «οι αρχαιότητες είναι σημαντικές για την ιστορία της πόλης». Όχι μοναδικές και αμετακίνητες, όπως επιμένουν, μεταξύ πολλών άλλων ειδικών, οι βυζαντινολόγοι συνάδελφοί του στο ΑΠΘ («Ραχοκοκαλιά της ιστορίας της πόλης» χαρακτήρισε τα ευρήματα ο καθ. Άρης Μέντζος, την ανακήρυξή τους σε μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς στην UNESCO προέβλεψε η καθ. Μελίνα Παϊσίδου). Μήπως υπάρχει κάποια αντίφαση στη στάση του; Τελικώς, εισηγήθηκε τη μετακίνηση των ευρημάτων ως βυζαντινός αρχαιολόγος, ως τεχνικός επιστήμονας, ως ειδικός για θέματα διαχείρισης μνημείων; Πάντως, θα ήταν πολλαπλά διαφωτιστικό να δημοσιοποιηθούν τα απομαγνητοφωνημένα πρακτικά της συνεδρίασης.
«Η μεταφορά αρχαιοτήτων είναι επιτρεπτή όταν αυτές αποκαλύπτονται σε θέσεις όπου πρόκειται να κατασκευαστούν κοινωφελή έργα», σημειώνει ο κ. Τιβέριος. Διαφορετικά ορίζει η Χάρτα της Βενετίας: «Μόνο αν επιβάλλεται από την ανάγκη διασώσεως του μνημείου ή δικαιολογείται από λόγους μεγάλης εθνικής ή διεθνούς σημασίας». Τι από αυτά συμβαίνει στην περίπτωσή μας;
Αν ο κ. Τιβέριος αποδεχόταν τη μοναδικότητα του ευρήματος, θα αρκείτο στις διαβεβαιώσεις των τεχνικών της Aττικό Μετρό Α.Ε. ότι δεν υπάρχει άλλη λύση από τη μεταφορά; Τώρα, με ποια ιδιότητα συμμετέχει στην επιτροπή επανεξέτασης του θέματος που συγκρότησε η πρυτανεία του ΑΠΘ, την ακαδημαϊκή ή εκείνη του συμβούλου της Aττικό Μετρό;
Ατυχώς ο κ. Τιβέριος επανέρχεται στο επιχείρημα του θαλάσσιου τείχους. Προφανώς δεν κατανόησε την ένστασή μου. Αν πάλι, 150 χρόνια μετά, επιμένει να ενοχοποιεί τα τείχη για τα προβλήματα υγείας των κατοίκων της εποχής και όχι την άναρχη δόμηση, τις κακές συνθήκες υγιεινής, την απουσία αποχετευτικού κ.λπ., σημαίνει πως διαβάζουμε διαφορετικά όχι μόνο τη σχέση της σημερινής Θεσσαλονίκης με το παρελθόν της, αλλά και την ίδια την ιστορία της πόλης.
Στάθης Γκότσης
Το κείμενό μου στην "Αυγή" (3.3.2013) προκάλεσε την αντίδραση του καθηγητή Μιχάλη Τιβέριου, που μου χρεώνει «ανακριβείς συλλογισμούς». Αξίζουν κάποια σχόλια:
Χαίρομαι που ο κ. Τιβέριος διατηρεί ακόμη θετική γνώμη για την Αρχαιολογική Υπηρεσία, που βάλλεται από πολλές πλευρές στον αγώνα προάσπισης των αρχαιοτήτων. Εν προκειμένω οι αρμόδιες Εφορείες Αρχαιοτήτων είχαν εγκαίρως προειδοποιήσει για τη λανθασμένη χάραξη της διέλευσης του συρμού. Δεν εισακούστηκαν. Σε τι ευθύνονται λοιπόν για τα «λάθη» στην κατασκευή του Μετρό;
Ο κ. Τιβέριος παραδέχεται πως, λόγω επιστημονικής αναρμοδιότητας, στη συνεδρίαση του ΚΑΣ ανέφερε μόνο ότι «οι αρχαιότητες είναι σημαντικές για την ιστορία της πόλης». Όχι μοναδικές και αμετακίνητες, όπως επιμένουν, μεταξύ πολλών άλλων ειδικών, οι βυζαντινολόγοι συνάδελφοί του στο ΑΠΘ («Ραχοκοκαλιά της ιστορίας της πόλης» χαρακτήρισε τα ευρήματα ο καθ. Άρης Μέντζος, την ανακήρυξή τους σε μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς στην UNESCO προέβλεψε η καθ. Μελίνα Παϊσίδου). Μήπως υπάρχει κάποια αντίφαση στη στάση του; Τελικώς, εισηγήθηκε τη μετακίνηση των ευρημάτων ως βυζαντινός αρχαιολόγος, ως τεχνικός επιστήμονας, ως ειδικός για θέματα διαχείρισης μνημείων; Πάντως, θα ήταν πολλαπλά διαφωτιστικό να δημοσιοποιηθούν τα απομαγνητοφωνημένα πρακτικά της συνεδρίασης.
«Η μεταφορά αρχαιοτήτων είναι επιτρεπτή όταν αυτές αποκαλύπτονται σε θέσεις όπου πρόκειται να κατασκευαστούν κοινωφελή έργα», σημειώνει ο κ. Τιβέριος. Διαφορετικά ορίζει η Χάρτα της Βενετίας: «Μόνο αν επιβάλλεται από την ανάγκη διασώσεως του μνημείου ή δικαιολογείται από λόγους μεγάλης εθνικής ή διεθνούς σημασίας». Τι από αυτά συμβαίνει στην περίπτωσή μας;
Αν ο κ. Τιβέριος αποδεχόταν τη μοναδικότητα του ευρήματος, θα αρκείτο στις διαβεβαιώσεις των τεχνικών της Aττικό Μετρό Α.Ε. ότι δεν υπάρχει άλλη λύση από τη μεταφορά; Τώρα, με ποια ιδιότητα συμμετέχει στην επιτροπή επανεξέτασης του θέματος που συγκρότησε η πρυτανεία του ΑΠΘ, την ακαδημαϊκή ή εκείνη του συμβούλου της Aττικό Μετρό;
Ατυχώς ο κ. Τιβέριος επανέρχεται στο επιχείρημα του θαλάσσιου τείχους. Προφανώς δεν κατανόησε την ένστασή μου. Αν πάλι, 150 χρόνια μετά, επιμένει να ενοχοποιεί τα τείχη για τα προβλήματα υγείας των κατοίκων της εποχής και όχι την άναρχη δόμηση, τις κακές συνθήκες υγιεινής, την απουσία αποχετευτικού κ.λπ., σημαίνει πως διαβάζουμε διαφορετικά όχι μόνο τη σχέση της σημερινής Θεσσαλονίκης με το παρελθόν της, αλλά και την ίδια την ιστορία της πόλης.
Στάθης Γκότσης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.