Μετρό Θεσσαλονίκης: Να πω τον πόνο μου

protagon.gr, 25/05/2014


Έχω ένα κουσούρι. Όπου και αν ταξιδέψω μου αρέσει να κοιτάζω χαρακτηριστικά δόμησης. Δηλαδή όταν είχα πάει να επισκεφτώ τον αδελφό μου στη Βαρκελώνη, μου έκανε εντύπωση που τα κτήρια είχανε πολύ λεπτές κολόνες...

Καλός και ο Γκαουντί, καλός και ο Καλατράβα, αλλά εμένα μου έκανε φοβερή εντύπωση που έβλεπα κάτι οικοδομές μεγαθήρια ολόκληρα να στέκονται με κάτι κολόνες που τις αγκάλιαζες και έπιανες τα χέρια σου από πίσω. Ε, βέβαια, θα μου πείτε, εκεί δεν έχει σεισμούς, ενώ σε μας έχει. Σωστό! Έτσι λοιπόν κάποια στιγμή βρέθηκα στη Βουδαπέστη. Δεν ξέρω αν έχετε πάει και αν σκοπεύετε να πάτε, θα πρέπει να διαλέξετε με σοφία την εποχή του έτους γιατί από κρύο έχει πολύ και δεν αστειεύεται. Μικρό Παρίσι τη λένε. Έχει τον Δούναβη, το κάστρο, το κοινοβούλιο, ένα νησί όλο πάρκο και άλλα φοβερά κτίσματα. Έχει όμως και το πιο παλιό ηλεκτρικό μετρό στον κόσμο. Ναι, κύριοι και κυρίες! Το πιο παλιό μετρό στον πλανήτη (ηλεκτροκίνητο) είναι της Βουδαπέστης. Οι Αγγλάρες φτιάξανε πρώτοι ατμοκίνητο αλλά λόγω των καυσαερίων κατάλαβαν ότι μάλλον δεν θα περπατήσει η δουλειά και έτσι οι Ούγγροι τούς βάλανε τα γυαλιά. Φαντάζεσαι πλάκα-πλάκα πόσο θα βρώμαγε στο ατμοκίνητο μετρό; Όσο καλό εξαερισμό και να είχε, μαστουρωμένοι θα πήγαιναν στις δουλειές τους οι άνθρωποι. Λοιπόν στο θέμα μας. Έπαθα πλάκα με το μετρό. Η λογική ήτανε τόσο απλή, που με καθήλωνε. Μα είναι δυνατόν, έλεγα. Μα πόσα χρόνια μπροστά ήτανε οι άνθρωποι.

Η λογική είναι η εξής: επειδή μιλάμε για το 1896 (εμείς τότε φοράγαμε φουστανέλες) δεν υπήρχαν μετροπόντικες και άλλα κοστοβόρα εξελιγμένα εργαλεία. Καλά-καλά δεν υπήρχαν μηχανοκίνητες φαγάνες. Υπήρχαν όμως φτυάρια. Πήρανε τον πιο κεντρικό τους δρόμο (πες Εγνατία) και άρχιζαν και σκάβανε κατά μήκος σε όλο το πλάτος του δρόμου. Κλείνανε δηλαδή 50 μέτρα κάθε φορά, αδειάζανε όλο το χώμα σε βάθος 5-6 μέτρων και χτίζανε τις ράγες και έπειτα την οροφή του μετρό δηλαδή τον δρόμο των αυτοκινήτων! Μόλις τέλειωναν, πήγαιναν στα επόμενα 50 μέτρα και δίναν τα προηγούμενα στην κυκλοφορία. Στη σημερινή εποχή αυτό θα μπορούσε να γίνει ακόμη πιο γρήγορα και οικονομικά με προκατασκευασμένα τμήματα μπετόν αρμέ. Σαν παζλ. Στο προκατασκευασμένο τμήμα μπετόν θα μπορούσαμε να φτιάξουμε αγωγούς για καλώδια και αποχέτευση και ό,τι άλλο χρειαζότανε. Στους σταθμούς στη Βουδαπέστη αν θες να αλλάξεις γραμμή και να πας από την «άλλη», πρέπει να ανέβεις στον δρόμο, να περάσεις απέναντι, και να ξανακατέβεις στο μετρό! Φοβερό! Τώρα, θα μου πεις, εμείς έχουμε τεχνολογία ας σκάψουμε λίγο παραπάνω στους σταθμούς και ας περνάμε κάτω από τις ράγες. Δηλαδή τα κομμάτια μπετόν στις στάσεις να είναι διώροφα έτσι ώστε να υπάρχει χώρος από κάτω να περνάνε οι επιβάτες.

Τι θέλει η Θεσσαλονίκη; Μετροπόντικα στα 15 μέτρα που ξέρει και τον δουλεύει μόνο μια εταιρία στην Ελλάδα; Και στο κάτω-κάτω, κύριοι, γιατί σκάβετε τόσο πολύ; Μια γραμμή όλη κι όλη θέλουμε. Δεν είμαστε και Μανχάταν. Απλά και ωραία. Λαγκαδάς, σταθμός, αεροδρόμιο. Τέλος. Δηλαδή σώνει και ντε να βάλουμε κυλιόμενες σκάλες να πάμε στα έγκατα της γης. Δέκα σκαλάκια, να πάμε ίσα-ίσα κάτω από τα αμάξια. Να πάρουμε το τρένο μας να φύγουμε. Αυτά είχα να πω, κύριοι, γιατί ντρέπομαι που τα παιδιά μου θα πληρώσουν 73 εκατομμύρια ευρώ το χιλιόμετρο! Δηλαδή, 73 χιλιάρικα το μέτρο! Χωρίς αυτά που δώσανε «πριν» και χωρίς αυτά που θα δώσουνε «μετά». Δεν θέλω, κύριοι, τέτοιο μετρό. Θέλω το άλλο, της Βουδαπέστης. Μου ταιριάζει καλύτερα.