naistithessaloniki.gr,22/10/2019
Έχω την εντύπωση ότι στην πόλη μας από τη μία πλευρά γίνεται συζήτηση για τη συζήτηση και από την άλλη πλευρά υπάρχουν κάποιοι οι οποίοι αντιδρούν σε οτιδήποτε καινούργιο και προφανώς καταλήγουμε να νικούν οι δεύτεροι.
Η Θεσσαλονίκη έχει το σχήμα της πεταλούδας. Το κέντρο της, το πιο στενό κομμάτι, έχει 70% διερχόμενη κίνηση. Τι έπρεπε να γίνει; Περιφερειακός, μέσο σταθερής τροχιάς (Μετρό) και μια υποθαλάσσια. Λοιπόν και τα τρία έχουν κολλήσει. Ο περιφερειακός σχεδιάστηκε περίπου πριν από 30 χρόνια για 30 χιλιάδες οχήματα με τη προοπτική να γίνει νέα εξωτερική περιφερειακή. Στα καλά χρόνια της οικονομικής ακμής εξυπηρετούσε 120.000 οχήματα ημερησίως, τέσσερις φορές παραπάνω από την επάρκειά της και σήμερα είναι γύρω στα 80.000 – 90.000 αυτοκίνητα τη μέρα. Όσο για την υποθαλάσσια αρτηρία, να είμαστε καλά να… τη θυμόμαστε και μάλιστα πληρώνοντας 120 εκατ. ευρώ χωρίς να γίνει απολύτως τίποτα, ξεχνώντας και το ότι υπάρχει η ανάγκη για αυτό το μέσο.
Και φτάνουμε στο θέμα του Μετρό το οποίο ακόμη και σήμερα κάποιοι εξακολουθούν να συζητούν όχι τόσο για την αναγκαιότητα αλλά ακόμα για το πότε και πως πρέπει να τελειώσει. Έχουμε δαπανήσει 132 εκατ. ευρώ για τις αρχαιολογικές ανασκαφές. Η αρχαιολογική ανασκαφή στην Αθήνα προχωρούσε με 80 εκατοστά το μήνα, και στη Θεσσαλονίκη ο ρυθμός αυτός είναι 17 εκατοστά το μήνα. Κι αν σκεφτούμε ότι είναι και διπλή η βάρδια φτάνουμε σε 8μιση εκατοστά το μήνα σε σχέση με το ρυθμό του Μετρό της Αθήνας. Αυτό σημαίνει ότι έχουμε ρυθμούς στο 1/10 αυτής που αξιοποιήθηκε από την Αθήνα.
Άρα, βλέπετε ότι όλα αυτά έχουν να κάνουν με διαφορετική νοοτροπία σε αυτά που συμβαίνουν στην πόλη μας. Τελικά τι γίνεται, στερούμαστε σχεδίων; Στερούμαστε Ικανών ανθρώπων; Μήπως πολιτικών προσώπων και μας φταίει η κακή Αθήνα; Δεν μπορούμε να προωθήσουμε τα αιτήματα μας; Ή μήπως τελικά εμείς δεν συμφωνούμε και δεν μπορούμε να συνεργαστούμε σε ένα κοινό master plan της πόλης, ούτως ώστε να πιέσουμε και να έχουμε την πόλη που θέλουμε.
Δείτε ολόκληρη την ομιλία μου:
Η Θεσσαλονίκη έχει το σχήμα της πεταλούδας. Το κέντρο της, το πιο στενό κομμάτι, έχει 70% διερχόμενη κίνηση. Τι έπρεπε να γίνει; Περιφερειακός, μέσο σταθερής τροχιάς (Μετρό) και μια υποθαλάσσια. Λοιπόν και τα τρία έχουν κολλήσει. Ο περιφερειακός σχεδιάστηκε περίπου πριν από 30 χρόνια για 30 χιλιάδες οχήματα με τη προοπτική να γίνει νέα εξωτερική περιφερειακή. Στα καλά χρόνια της οικονομικής ακμής εξυπηρετούσε 120.000 οχήματα ημερησίως, τέσσερις φορές παραπάνω από την επάρκειά της και σήμερα είναι γύρω στα 80.000 – 90.000 αυτοκίνητα τη μέρα. Όσο για την υποθαλάσσια αρτηρία, να είμαστε καλά να… τη θυμόμαστε και μάλιστα πληρώνοντας 120 εκατ. ευρώ χωρίς να γίνει απολύτως τίποτα, ξεχνώντας και το ότι υπάρχει η ανάγκη για αυτό το μέσο.
Και φτάνουμε στο θέμα του Μετρό το οποίο ακόμη και σήμερα κάποιοι εξακολουθούν να συζητούν όχι τόσο για την αναγκαιότητα αλλά ακόμα για το πότε και πως πρέπει να τελειώσει. Έχουμε δαπανήσει 132 εκατ. ευρώ για τις αρχαιολογικές ανασκαφές. Η αρχαιολογική ανασκαφή στην Αθήνα προχωρούσε με 80 εκατοστά το μήνα, και στη Θεσσαλονίκη ο ρυθμός αυτός είναι 17 εκατοστά το μήνα. Κι αν σκεφτούμε ότι είναι και διπλή η βάρδια φτάνουμε σε 8μιση εκατοστά το μήνα σε σχέση με το ρυθμό του Μετρό της Αθήνας. Αυτό σημαίνει ότι έχουμε ρυθμούς στο 1/10 αυτής που αξιοποιήθηκε από την Αθήνα.
Άρα, βλέπετε ότι όλα αυτά έχουν να κάνουν με διαφορετική νοοτροπία σε αυτά που συμβαίνουν στην πόλη μας. Τελικά τι γίνεται, στερούμαστε σχεδίων; Στερούμαστε Ικανών ανθρώπων; Μήπως πολιτικών προσώπων και μας φταίει η κακή Αθήνα; Δεν μπορούμε να προωθήσουμε τα αιτήματα μας; Ή μήπως τελικά εμείς δεν συμφωνούμε και δεν μπορούμε να συνεργαστούμε σε ένα κοινό master plan της πόλης, ούτως ώστε να πιέσουμε και να έχουμε την πόλη που θέλουμε.
Δείτε ολόκληρη την ομιλία μου:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.