Το «τέρας της μεταπολίτευσης» ενηλικιώθηκε

voria.gr,11/10/2015

Στις εκλογές αυτές να επιλέξουμε εκείνους που θα αγωνιστούν για να δώσουν λύσεις και να μη «σταυρώσουμε» τη Θεσσαλονίκη. Γράφει ο Τάσος Τασιούλας
του Τάσου Τασιούλα

Το «τέρας της μεταπολίτευσης» ενηλικιώθηκε, δεν κρύβεται και πλέον εκδικείται. Στη Θεσσαλονίκη μάλιστα το ζούμε στο πετσί μας. Και το «τέρας» έχει πολλά κεφάλια, που άρχισαν να ξεπηδούν ανεξέλεγκτα και πώς να τα μαζέψεις…

Αυτό το «τέρας», με τη μορφή της υποθαλάσσιας αρτηρίας, του μετρό, του αεροδρομίου, του λιμανιού, των σκουπιδιών, των έργων μαϊμού, των μελετών της οκάς είναι εδώ για να μας δείξει το αποκρουστικότερο πρόσωπό του και να μας χλευάσει.

Να μας θυμίσει με τη δύναμη του παραδείγματος τα επαναλαμβανόμενα λάθη που κάναμε και τα οποία υποθήκευσαν το μέλλον του τόπου μας, το παρόν μας και τις ζωές των επόμενων γενεών.

Η ηλικία ενός τέρατος δεν ακολουθεί τους κανόνες της βιολογίας. Σαράντα χρόνων και μόλις ενηλικιώθηκε άρχισε να μας βγάζει τη γλώσσα του. Πλέον δεν μπορούμε να κρύψουμε το «τέρας» που τόσα χρόνια τρέφαμε με την προχειρότητά μας, τις αδυναμίες μας, τα οικτρά λάθη, την ανοργανωσιά και πολλές φορές τη λαμογιά σε όλα τα επίπεδα.

Όλα τα προβλήματα με τις ελλιπείς υποδομές, τα ανολοκλήρωτα έργα, τις ημιτελείς παρεμβάσεις, τις παρωχημένες λόγω καθυστερήσεων επεμβάσεις είναι τα διαφορετικά πρόσωπα αυτού του «τέρατος».

Η ιστορία της υποθαλάσσιας αρτηρίας είναι διδακτική. Ένα έργο μακέτα, για το οποίο έγινε τόση συζήτηση στη Θεσσαλονίκη, ένα έργο για το οποίο στήθηκε επί χρόνια «εργοτάξιο» μέσα στο λιμάνι, που έγιναν τόσες μελέτες και προβλήθηκε ως έργο πνοής για την πόλη όχι μόνο έμεινε στα χαρτιά, αλλά χρυσοπληρώνεται.

Η συνολική αποζημίωση που καλούμαστε να πληρώσουμε όλοι για τα τραγικά λάθη που έγιναν στην υπόθεση της υποθαλάσσιας αρτηρίας είναι 90 εκατομμύρια ευρώ. Πόσο ευκαταφρόνητο είναι ένα τέτοιο ποσό στην περίοδο της κρίσης που ζούμε;

Μια σειρά από άλλα έργα διπλοπληρώνονται και τριπλοπληρώνονται και κανείς δε λογοδοτεί. Άλλα χαρακτηρίστηκαν στην πορεία των ετών «μαϊμού» και δικαίως, αφού πληρώθηκαν και δεν έγιναν ποτέ.

Πόσα έργα απαίτησαν συμπληρωματικές συμβάσεις για να φτάσουν να παραδοθούν (πάντοτε εκτός συμβατικών χρονοδιαγραμμάτων); Και ποιος ήταν ο προϋπολογισμός τους, ποια η έκπτωση και ποιο το τελικό κόστος…

Σήμερα στη Θεσσαλονίκη όλοι απεύχονται το μετρό να έχει τελικά την τύχη της υποθαλάσσιας. Μέχρι που φτάσαμε να λέμε ας γίνει έστω και το 2020 αρκεί να γίνει τελικά και να μη μείνει ένα κουφάρι, που θα υποθηκεύσει όλο το πολεοδομικό συγκρότημα για δεκαετίες… Γιατί η υποθαλάσσια ήταν στα χαρτιά και η ταλαιπωρία ήταν στα λόγια. Το μετρό όμως έχει επηρεάσει τις ζωές πολιτών, την καθημερινότητα της πόλης κι αυτό επί οχτώ χρόνια.

Οχτώ χρόνια με ποσοστό ολοκλήρωσης τραγικό και με οριστικό χρονοδιάγραμμα ανύπαρκτο.

Στα πρόσωπα του «τέρατος» ο έκτος προβλήτας του λιμανιού της Θεσσαλονίκης, αλλά και ο διάδρομος προσγειώσεων-απογειώσεων 10/28, ο προαστιακός σιδηρόδρομος, τα έργα διαχείρισης των απορριμμάτων και δεκάδες άλλα μικρότερα έργα.

Όλοι γνωρίζουν πια καλά την κατάσταση. Οι περισσότεροι γνωρίζουμε και τους υπεύθυνους. Τεράστια κονδύλια που χάθηκαν και θα συνεχίσουν να χάνονται. Μία μία οι βόμβες σκάνε πάνω από τον ουρανό της πόλης. Κι εμείς βλέπουμε τα χρόνια να περνούν, το «τέρας» να μεγαλώνει και την πόλη να πνίγεται.

Είναι ώρα να ληφθούν δραστικά μέτρα. Να ενεργοποιηθεί όλη η πόλη για να σταματήσει η τροφή στο «τέρας της μεταπολίτευσης».

Οι εκλογές βοηθούν. Οι υποψήφιοι βουλευτές όλων των κομμάτων οφείλουν εφόσον εκλεγούν την επόμενη μέρα να αρχίσουν να δουλεύουν για να απαλλαχτεί η πόλη και ο τόπος γενικότερα από αυτό το «τέρας». Να ξεπεράσουμε τα συμπλέγματα και τους κομπλεξισμούς, να βάλουμε τέλος στην κουτοπονηριά και στην προχειρότητα.

Να δώσουν τον αγώνα για να δοθεί λύση σε αυτά που έχουν καταστρέψει την καθημερινότητά μας, τον τόπο που μας φιλοξενεί, μας αγαπάει και τον αγαπάμε. Αν δεν είναι διατεθειμένοι να συγκρουστούν με αυτό το «τέρας», κακώς συμμετέχουν.

Και οι πολίτες οφείλουμε να κάνουμε τις επιλογές μας (ανεξαρτήτως κομματικής τοποθέτησης) με τη δέουσα προσοχή στο σταυρό. Γιατί η επιλογή μας δεν είναι κρίσιμη μόνο για το ψηφοδέλτιο που θα ρίξουμε στην κάλπη, αλλά και για τις επιλογές των εκπροσώπων μας.

Να «σταυρώσουμε» το «τέρας» κι όχι τη Θεσσαλονίκη.