alterthess.gr,13/01/2015
Ένσταση κατά της απόφασης της Αττικό Μετρό να απορρίψει το αίτημα διάλυσης της κοινοπραξίας υπέβαλλε η δεύτερη με τις αποφάσεις για το μέλλον του έργου να παίρνουν παράταση δύο μηνών.
Όπως λένε άνθρωποι που γνωρίζουν παρόλο που η ένσταση μπορεί να εξεταστεί εντός δύο μηνών, πρέπει να θεωρείται σχεδόν βέβαιο ότι καμία απόφαση δεν θα παρθεί εν μέσω προεκλογικής περιόδου. Άλλωστε όπως πληροφορείται το alterthess.gr στην Αττικό Μετρό επικρατεί αμηχανία και η διοίκησή της τηρεί στάση αναμονής μέχρι να προκύψει νέα κυβέρνηση. Άλλωστε όλοι γνωρίζουν πως η συνεργασία της Αττικό Μετρό με την πολιτική ηγεσία είναι στενή σε ότι αφορά την επίλυση κομβικών ζητημάτων που τίθενται για τη πορεία του έργου. Με αυτό ως δεδομένο και με το αποτέλεσμα των εκλογών να θεωρείται σχεδόν βέβαιο κανείς δεν ξέρει τι θα γίνει με τη διοίκηση της εταιρείας που εκπροσωπεί τα συμφέροντα του δημοσίου. Σε αυτή τη βάση δεν αναμένεται να υπάρξει συμφωνία στη συνάντηση που έχει η διοίκηση της Αττικό Μετρό με τους εκπροσώπους της κοινοπραξίας τη Παρασκευή στην Αθήνα, καθώς και οι δύο πλευρές γνωρίζουν πως η ό,ποια απόφαση κινδυνεύει να είναι υπό αίρεση.
Υπενθυμίζεται πως η κοινοπραξία είχε υποβάλλει αίτημα διάλυσης της σύμβασης, το οποίο απέρριψε η Αττικό Μετρό. Πολλοί βέβαια κάνουν λόγο για προσπάθεια της πρώτης να πιέσει το δημόσιο προς τη κατεύθυνση της αναδιαπραγμάτευσης όρων της σύμβασης ώστε να ικανοποιηθεί μέρος των εξωσυμβατικών οικονομικών απαιτήσεων της. Συγκεκριμένα, καθ όλη τη διάρκεια των τελευταίων ετών η κοινοπραξία έχει προσφύγει στη διαιτησία για πλήθος ζητημάτων η πλειοψηφία των οποίων περιλαμβάνει και οικονομικές εξωσυμβατικές απαιτήσεις που στο σύνολό τους αναμένεται να συζητηθούν μέχρι το Φεβρουάριο του 2015. Άνθρωποι που γνωρίζουν υποστηρίζουν πως το κλειδί της υπόθεσης βρίσκεται στην συζήτηση των υπόλοιπων προσφυγών καθώς το σύνολο των εξωσυμβατικών υποχρεώσεων που απαιτεί η κοινοπραξία από το δημόσιο ξεπερνάει τα 550 εκατομμύρια ευρώ, δηλαδή ζητά επιπλέον σχεδόν 60% από την αρχική χρηματοδότηση.
Άλλωστε, όσοι γνωρίζουν υποστηρίζουν πως είναι πιθανό οι δύο πλευρές να επαναδιαπραγματευτούν τη σύμβαση και να συναινέσουν για την ματαίωση της διάλυσης. Η ματαίωση της διάλυσης είναι μια διαδικασία με την οποία παραμένει ο παραχωρησιούχος αλλά την ίδια στιγμή καταβάλλεται αποζημίωση για τις δαπάνες που έχει κάνει η ανάδοχος εταιρεία για το διάστημα που το έργο παρέμενε σε τέλμα. Ταυτόχρονα με την έγκριση της ματαίωσης μπορεί να εγκριθούν και οι αναγκαίες προσαρμογές στις προθεσμίες του έργου. Από την άλλη πλευρά βέβαια η Αττικό Μετρό έχει τη δυνατότητα να προχωρήσει και στην επαναδημοπράτηση του έργου που αγγίζει το 70% των εργασιών, λύση που φαίνεται να μην θέλει καμία από τις δύο πλευρές.
Την ίδια ώρα σε πλήρη εξέλιξη βρίσκονται και οι διεργασίες εντός της κοινοπραξίας με την ιταλική εταιρεία που συμμετέχει στη κοινοπραξία και έχει αναλάβει το ηλεκτρομηχανολογικό κομμάτι του έργου να θέλει να παραμείνει στο παιχνίδι. Μέχρι σήμερα η ιταλική εταιρεία δεν έχει εκτελέσει έργο γεγονός που σημαίνει πως θα χάσει στο σύνολό των εργασιών άρα και των χρημάτων. Είναι γνωστό πως τη ταυτότητα αυτού του είδους των έργων, δίνουν οι ηλεκτρομηχανολογικές εγκαταστάσεις. Οι ίδιες εγκαταστάσεις μάλιστα πρέπει να τοποθετηθούν και στις προεκτάσεις και μέχρι αυτή την ώρα για τη Καλαμαριά αυτό το μέρος του έργου δεν έχει δημοπρατηθεί. Αυτό σημαίνει πως νέος διαγωνισμός για το βασικό κορμό του μετρό, μπορεί να σημαίνει για τον ιταλικό όμιλο πως χάνει το σύνολο του έργου και για την ΑΕΓΕΚ πως παίρνει εκ νέου μέρος στο διαγωνισμό συνάπτοντας κοινοπραξία με άλλη εταιρεία, ανταγωνιστική προς τον ιταλικό όμιλο.
Ένα ακόμα σκάνδαλο σε βάρος του δημοσίου;
Μπορεί οι αστοχίες και οι λάθος επιλογές των προηγούμενων κυβερνήσεων να έχουν οδηγήσει σε φιάσκο, με το έργο να είναι στον αέρα, όμως κανείς δεν γνωρίζει τι μέλλει γενέσθαι και φυσικά το αποτέλεσμα των εκλογών θα κρίνει και την έκβαση του έργου.
Εντύπωση βέβαια προκάλεσαν οι δηλώσεις του υποψήφιου βουλευτή με τη Νέα Δημοκρατία και πρώην γ.γ. Δημοσίων Έργων Στράτου Σιμόπουλου. Ο κ. Σιμόπουλος πρότεινε η πολιτεία να εφαρμόσει στο Μετρό της Θεσσαλονίκης το μοντέλο των αυτοκινητοδρόμων.
Είναι ευρέως γνωστό πως η υπόθεση των αυτοκινητοδρόμων καταγγέλλεται ως ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα των τελευταίων ετών με το δημόσιο να “μπαίνει μέσα” εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ.
Υπενθυμίζεται πως το 2013 η κυβέρνηση Σαμαρά- Βενιζέλου “τα δίνει όλα” στους εργολάβους των τεσσάρων μεγάλων αυτοκινητοδρόμων για να ξεκινήσουν εκ νέου τα έργα που είχαν σταματήσει το 2011. Συγκεκριμένα το δημόσιο ανέλαβε με την ανανέωση των συμβάσεων την κάλυψη μέρους του χρηματοδοτικού κενού που προέκυψε από τη μείωση της κυκλοφορίας και από την αναστολή του τραπεζικού δανεισμού αλλά και τη καταβολή αποζημειώσεων εξαιτίας καθυστερήσεων λόγω αστοχιών των αρχικών μελετών. Το σύνολο του ποσού που συμφώνησε η κυβέρνηση με τους αναδόχους να δοθεί σε αποζημιώσεις -και υπερψήφισαν στη Βουλή οι κυβερνητικοί βουλευτές- ξεπέρασε τα 500 εκατ. ευρώ (έναντι 719 εκατ. που ζητούσαν) ενώ την ίδια στιγμή 861 εκατ. ευρώ συμφωνήθηκε να δοθούν από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή από το ΕΣΠΑ και 383 εκατ. ευρώ από το προγραμματικό (2013 – 2020).
Ταυτόχρονα το δημόσιο δεσμεύτηκε να παραχωρήσει μέρος των καθαρών εσόδων από τα διόδια τα οποία θα εκμεταλλεύονται οι ιδιώτες, εισπράττοντας διόδια για διάστημα μεγαλύτερο των τριάντα ετών. Όλη αυτή η διαδικασία είχε ως αποτέλεσμα ένα μεγάλο έργο για το οποίο η κυβέρνηση Καραμανλή είχε διατυμπανίσει σε κάθε τόνο πως το δημόσιο δεν θα αναλάμβανε κανένα κόστος να καλύπτει με δημόσιο χρήμα σχεδόν το 80% του συνολικού κόστους ενώ οι τράπεζες που ήταν να καλύψουν με δάνεια με βάση τις αρχικές συμβάσεις το ποσό των 3 δις. Ευρώ, εν τέλει να καλύπτουν μόλις 1,5 δις. Ευρώ.
Η διαχείριση των μεγάλων έργων από τις κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ δεν αφήνουν καμία αμφιβολία για το σχέδιο τους για το Μετρό της Θεσσαλονίκης. Μάλιστα το θέμα έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον αν προσθέσουμε και τις εξελίξεις που αφορούν την εισαγγελική έρευνα για την υποθαλάσσια αρτηρία της Θεσσαλονίκης, ένα έργο που έμεινε στα χαρτιά, αλλά κόστισε στο δημόσιο το ποσό των 73 εκατ. ευρώ ως αποζημίωση στην ανάδοχο εταιρεία.
K.M
Ένσταση κατά της απόφασης της Αττικό Μετρό να απορρίψει το αίτημα διάλυσης της κοινοπραξίας υπέβαλλε η δεύτερη με τις αποφάσεις για το μέλλον του έργου να παίρνουν παράταση δύο μηνών.
Όπως λένε άνθρωποι που γνωρίζουν παρόλο που η ένσταση μπορεί να εξεταστεί εντός δύο μηνών, πρέπει να θεωρείται σχεδόν βέβαιο ότι καμία απόφαση δεν θα παρθεί εν μέσω προεκλογικής περιόδου. Άλλωστε όπως πληροφορείται το alterthess.gr στην Αττικό Μετρό επικρατεί αμηχανία και η διοίκησή της τηρεί στάση αναμονής μέχρι να προκύψει νέα κυβέρνηση. Άλλωστε όλοι γνωρίζουν πως η συνεργασία της Αττικό Μετρό με την πολιτική ηγεσία είναι στενή σε ότι αφορά την επίλυση κομβικών ζητημάτων που τίθενται για τη πορεία του έργου. Με αυτό ως δεδομένο και με το αποτέλεσμα των εκλογών να θεωρείται σχεδόν βέβαιο κανείς δεν ξέρει τι θα γίνει με τη διοίκηση της εταιρείας που εκπροσωπεί τα συμφέροντα του δημοσίου. Σε αυτή τη βάση δεν αναμένεται να υπάρξει συμφωνία στη συνάντηση που έχει η διοίκηση της Αττικό Μετρό με τους εκπροσώπους της κοινοπραξίας τη Παρασκευή στην Αθήνα, καθώς και οι δύο πλευρές γνωρίζουν πως η ό,ποια απόφαση κινδυνεύει να είναι υπό αίρεση.
Υπενθυμίζεται πως η κοινοπραξία είχε υποβάλλει αίτημα διάλυσης της σύμβασης, το οποίο απέρριψε η Αττικό Μετρό. Πολλοί βέβαια κάνουν λόγο για προσπάθεια της πρώτης να πιέσει το δημόσιο προς τη κατεύθυνση της αναδιαπραγμάτευσης όρων της σύμβασης ώστε να ικανοποιηθεί μέρος των εξωσυμβατικών οικονομικών απαιτήσεων της. Συγκεκριμένα, καθ όλη τη διάρκεια των τελευταίων ετών η κοινοπραξία έχει προσφύγει στη διαιτησία για πλήθος ζητημάτων η πλειοψηφία των οποίων περιλαμβάνει και οικονομικές εξωσυμβατικές απαιτήσεις που στο σύνολό τους αναμένεται να συζητηθούν μέχρι το Φεβρουάριο του 2015. Άνθρωποι που γνωρίζουν υποστηρίζουν πως το κλειδί της υπόθεσης βρίσκεται στην συζήτηση των υπόλοιπων προσφυγών καθώς το σύνολο των εξωσυμβατικών υποχρεώσεων που απαιτεί η κοινοπραξία από το δημόσιο ξεπερνάει τα 550 εκατομμύρια ευρώ, δηλαδή ζητά επιπλέον σχεδόν 60% από την αρχική χρηματοδότηση.
Άλλωστε, όσοι γνωρίζουν υποστηρίζουν πως είναι πιθανό οι δύο πλευρές να επαναδιαπραγματευτούν τη σύμβαση και να συναινέσουν για την ματαίωση της διάλυσης. Η ματαίωση της διάλυσης είναι μια διαδικασία με την οποία παραμένει ο παραχωρησιούχος αλλά την ίδια στιγμή καταβάλλεται αποζημίωση για τις δαπάνες που έχει κάνει η ανάδοχος εταιρεία για το διάστημα που το έργο παρέμενε σε τέλμα. Ταυτόχρονα με την έγκριση της ματαίωσης μπορεί να εγκριθούν και οι αναγκαίες προσαρμογές στις προθεσμίες του έργου. Από την άλλη πλευρά βέβαια η Αττικό Μετρό έχει τη δυνατότητα να προχωρήσει και στην επαναδημοπράτηση του έργου που αγγίζει το 70% των εργασιών, λύση που φαίνεται να μην θέλει καμία από τις δύο πλευρές.
Την ίδια ώρα σε πλήρη εξέλιξη βρίσκονται και οι διεργασίες εντός της κοινοπραξίας με την ιταλική εταιρεία που συμμετέχει στη κοινοπραξία και έχει αναλάβει το ηλεκτρομηχανολογικό κομμάτι του έργου να θέλει να παραμείνει στο παιχνίδι. Μέχρι σήμερα η ιταλική εταιρεία δεν έχει εκτελέσει έργο γεγονός που σημαίνει πως θα χάσει στο σύνολό των εργασιών άρα και των χρημάτων. Είναι γνωστό πως τη ταυτότητα αυτού του είδους των έργων, δίνουν οι ηλεκτρομηχανολογικές εγκαταστάσεις. Οι ίδιες εγκαταστάσεις μάλιστα πρέπει να τοποθετηθούν και στις προεκτάσεις και μέχρι αυτή την ώρα για τη Καλαμαριά αυτό το μέρος του έργου δεν έχει δημοπρατηθεί. Αυτό σημαίνει πως νέος διαγωνισμός για το βασικό κορμό του μετρό, μπορεί να σημαίνει για τον ιταλικό όμιλο πως χάνει το σύνολο του έργου και για την ΑΕΓΕΚ πως παίρνει εκ νέου μέρος στο διαγωνισμό συνάπτοντας κοινοπραξία με άλλη εταιρεία, ανταγωνιστική προς τον ιταλικό όμιλο.
Ένα ακόμα σκάνδαλο σε βάρος του δημοσίου;
Μπορεί οι αστοχίες και οι λάθος επιλογές των προηγούμενων κυβερνήσεων να έχουν οδηγήσει σε φιάσκο, με το έργο να είναι στον αέρα, όμως κανείς δεν γνωρίζει τι μέλλει γενέσθαι και φυσικά το αποτέλεσμα των εκλογών θα κρίνει και την έκβαση του έργου.
Εντύπωση βέβαια προκάλεσαν οι δηλώσεις του υποψήφιου βουλευτή με τη Νέα Δημοκρατία και πρώην γ.γ. Δημοσίων Έργων Στράτου Σιμόπουλου. Ο κ. Σιμόπουλος πρότεινε η πολιτεία να εφαρμόσει στο Μετρό της Θεσσαλονίκης το μοντέλο των αυτοκινητοδρόμων.
Είναι ευρέως γνωστό πως η υπόθεση των αυτοκινητοδρόμων καταγγέλλεται ως ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα των τελευταίων ετών με το δημόσιο να “μπαίνει μέσα” εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ.
Υπενθυμίζεται πως το 2013 η κυβέρνηση Σαμαρά- Βενιζέλου “τα δίνει όλα” στους εργολάβους των τεσσάρων μεγάλων αυτοκινητοδρόμων για να ξεκινήσουν εκ νέου τα έργα που είχαν σταματήσει το 2011. Συγκεκριμένα το δημόσιο ανέλαβε με την ανανέωση των συμβάσεων την κάλυψη μέρους του χρηματοδοτικού κενού που προέκυψε από τη μείωση της κυκλοφορίας και από την αναστολή του τραπεζικού δανεισμού αλλά και τη καταβολή αποζημειώσεων εξαιτίας καθυστερήσεων λόγω αστοχιών των αρχικών μελετών. Το σύνολο του ποσού που συμφώνησε η κυβέρνηση με τους αναδόχους να δοθεί σε αποζημιώσεις -και υπερψήφισαν στη Βουλή οι κυβερνητικοί βουλευτές- ξεπέρασε τα 500 εκατ. ευρώ (έναντι 719 εκατ. που ζητούσαν) ενώ την ίδια στιγμή 861 εκατ. ευρώ συμφωνήθηκε να δοθούν από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή από το ΕΣΠΑ και 383 εκατ. ευρώ από το προγραμματικό (2013 – 2020).
Ταυτόχρονα το δημόσιο δεσμεύτηκε να παραχωρήσει μέρος των καθαρών εσόδων από τα διόδια τα οποία θα εκμεταλλεύονται οι ιδιώτες, εισπράττοντας διόδια για διάστημα μεγαλύτερο των τριάντα ετών. Όλη αυτή η διαδικασία είχε ως αποτέλεσμα ένα μεγάλο έργο για το οποίο η κυβέρνηση Καραμανλή είχε διατυμπανίσει σε κάθε τόνο πως το δημόσιο δεν θα αναλάμβανε κανένα κόστος να καλύπτει με δημόσιο χρήμα σχεδόν το 80% του συνολικού κόστους ενώ οι τράπεζες που ήταν να καλύψουν με δάνεια με βάση τις αρχικές συμβάσεις το ποσό των 3 δις. Ευρώ, εν τέλει να καλύπτουν μόλις 1,5 δις. Ευρώ.
Η διαχείριση των μεγάλων έργων από τις κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ δεν αφήνουν καμία αμφιβολία για το σχέδιο τους για το Μετρό της Θεσσαλονίκης. Μάλιστα το θέμα έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον αν προσθέσουμε και τις εξελίξεις που αφορούν την εισαγγελική έρευνα για την υποθαλάσσια αρτηρία της Θεσσαλονίκης, ένα έργο που έμεινε στα χαρτιά, αλλά κόστισε στο δημόσιο το ποσό των 73 εκατ. ευρώ ως αποζημίωση στην ανάδοχο εταιρεία.
K.M
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.