thess.gr,19/01/2015
Στην προεκλογική περίοδο κυριάρχησαν τα οικονομικά θέματα, στα οποία εύκολα θολώνουμε τα νερά πετώντας δις δεξιά και αριστερά.
Για να μην σας κουράζω ιδιαίτερα, σοφότερος κανείς δεν βγήκε – αλλά τουλάχιστον εγώ βγήκα βαθύτατα προβληματισμένος από την ποιότητα του πολιτικού μας προσωπικού, σε βαθμό που μόνη απάντηση στο τέλμα να είναι η μετανάστευση. Ο εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ είχε ξεχαστεί γλωσσολογικά στην δεκαετία του ’90 και ξύπνησε μόνο όταν κάτι πήρε το αυτί του για “ποινικές διώξεις” ή όταν αρνήθηκε να προβεί σε οποιαδήποτε αυτοκριτική όπως του πρότεινε σε παρέμβαση του ο ενεργός πολίτης Αστέρης Μασούρας, (ακολουθεί η δική του εντύπωση στο τέλος της ανάρτησης). Η εκπρόσωπος των Πρασίνων/ΔΗΜΑΡ νομίζω οτι είχε ξεχαστεί ακόμα παλαιότερα και συνεχώς επαναλάμβανε οτι η διαβούλευση τώρα είναι άχρηστη και αυτοί τα έλεγαν από παλιά. Η εκπρόσωπος του ΚΙΔΗΣΟ είχε ορισμένες ιδέες αλλά προφανώς λειτουργούσε κυρίως ως εργαζόμενη του μετρό. Ο Πέγκας από το Ποτάμι ήταν άνετος, λέγοντας αυτονόητα πράγματα αλλά όχι και συγκεκριμένα. Τελειώνω με τις δυο ενδιαφέρουσες, για διαφορετικό λόγο, παρεμβάσεις του εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ και του Ανταρσύα. Για εκπρόσωπο μελλοντικού κυβερνητικού κόμματος ο Γ.Γρηγοριάδης ήταν τραγικά γενικόλογος και τραγικά απροετοίμαστος. Ακριβώς το αντίθετο ήταν o by definition μη-κυβερνητικός Σ.Τσελεπίδης που προσέφερε την πλεον ενδιαφέρουσα παρέμβαση. Όντας αρχιτέκτονας/μηχανικός είχε προφανώς καλύτερη γνώση από τους υπολοίπους, αλλά δε κρίνω την ειδική γνώση: ήταν ο μόνος που είχε συγκεκριμένη εικόνα για το τι πήγε στραβά, τι μπορεί να γίνει, τι θέλουμε και γιατί το θέλουμε.
Επί της ουσίας; Τα δυο έργα προωθήθηκαν από τον Σουφλιά της Νέας Δημοκρατίας μέσω τηςμεθόδου της μελέτης/κατασκευής που αποτελεί την πλέον ασύμφορη, (βέβαια ο εκπρόσωπος του Συριζα ανέφερε οτι και στο μετρό της Αθήνας ακολουθείται η ίδια μέθοδος χωρίς προβλήματα). Ολοι μίλησαν οτι μεγάλο μέρος του προβλήματος είναι οτι τα έργα σχεδιάζονται και οργανώνονται στην Αθήνα και οτι το τοπικό πολιτικό προσωπικό δεν λειτουργεί αυτόνομα. Βέβαια ανέκυπτε η απορία οτι αν ήταν πρωτοβουλία της Αθήνας, γιατί ο σχεδιασμός της υποθαλάσσιας συμπεριλαμβάνονταν στη μελέτη του κυκλοφοριακού του ’98/’00 που ήταν τοπικό προϊόν. Την απορία την έλυσε ο εκπρόσωπος της Ανταρσύας που σημείωσε πειστικά οτι η υποθαλάσσια ξεκίνησε από εδώ και οτι ακόμα και στα Ολυμπιακά έργα που είχαμε κεντρικό σχεδιασμό και τοπική επίβλεψη, συνεχίζουμε να έχουμε προβλήματα. Αρα τα αιτήματα για τοπική ανάμειξη μάλλον υποκρύπτουν την θέληση να συμμετάσχουν στον προϋπολογισμό και όχι πραγματική επιχειρησιακή ανάγκη. Αντιθέτως το πρόβλημα βρίσκεται – κάτι με το οποίο συμφώνησαν όλοι – είναι η έλλειψη διαβούλευσης με τις τοπικές κοινωνίες και με τους τοπικούς φορείς. Πχ οι Αρχαιολογικές Εφορίες είχαν ενημερώσει έγκαιρα για τα προβλήματα στην Εγνατία και κανείς δεν ενδιαφέρθηκε ή το ΤΕΕ αδιαφόρησε για χρόνια, όντας φερέφωνο των κατασκευαστικών.
Τι πρέπει να γίνει; Ολοι συμφώνησαν οτι καλώς η υποθαλάσσια δεν έγινε, ότι πρέπει να εξαντλήσει κάθε μέσο για να μειώσει την αποζημίωση και οτι το μετρό πρέπει να τελειώσει το συντομότερον δυνατόν, (εξαίρεση η Πράσινη/ΔΗΜΑΡ που θεώρησε οτι το Μετρό πρέπει να σταματήσει γιατί άλλες είναι οι προτεραιότητες και η πόλη αδειάζει από την μετανάστευση). Βέβαια ήταν τελείως διαφορετικές οι μορφές που λάμβανε αυτή η συμφωνία: ο εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ ήταν ξεκάθαρος οτι το μετρό πρέπει να τελειώσει το συντομότερον δυνατόν ανεξαρτήτως του κόστους. Η εκπρόσωπος του ΚΙΔΗΣΟ ενδιαφέρονταν για την απασχόληση, όντας εργαζόμενη. Ο εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ επαναλάμβανε συνεχώς περί διαπραγμάτευσης, χωρίς όμως να απαντάει στις καίριες ερωτήσεις της φίλης και συντονίστριας Σοφίας Χριστοφορίδου για το που πρέπει να δώσει βάση. Η ανεπάρκεια του γίνονταν περισσότερο ξεκάθαρη σε σχέση με τον εκπρόσωπο του Ανταρσύα που μιλούσε με μη-κομματική γλώσσα για διαπραγμάτευση τονίζοντας οτι τα γραπτά δε σπάνε εύκολα αλλά τα ίδια οικονομικά συμφέροντα είναι ενεργά και αλλού, οπότε θα μπορούσαμε έμμεσα να τους πιέσουμε.
Μπόνους στην εκδήλωση ήταν οι εργαζόμενοι του Μετρό που ουσιαστικά απλά δήλωσαν παρόντες αν και πίσω μου βρίσκονταν ένας ομογενής εκ-ΕΣΣΔ εργαζόμενος που όταν άκουγε την εκπρόσωπο των Πρασίνων έβγαζε φλύκταινες και θέλησε να την ενημερώσει οτι κανονικά θα έπρεπε να πάρει ένα καλάσνικοφ και να βγει στο δρόμο. Η παρέμβαση της Παναγοπούλου έκανε χείριστη εντύπωση με την άρνηση της να συμμορφωθεί με τις ευγενικές και σταθερές προσπάθειες της συντονίστριας να την περιορίσει στο δεδομένο χρόνο.
Δεν έμεινα για τις τελευταίες ερωτήσεις του κοινού γιατί είχε έρθει στην πόλη ένας φίλος μου που κάνει διδακτορικό στη Νομική στη Μεγάλη Βρετανία. Βλέποντας το τι μας κυβέρνησε και τι ετοιμάζεται να μας κυβερνήσει, θεωρώ οτι ο φίλος μου έκανε σοφή επιλογή.
///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
Παραθέτω και την άποψη του Αστέρη Μασούρα που μας εστάλει on the run:
Οι περισσοτεροι καταδίκασαν την υποθαλάσσια, αλλά λύση για το πρόστιμο δεν έδωσαν, όλοι περιπου συμφωνούν οτι πρεπει να τελειώσει το μετρο. Ο πιο συγκροτημένος με διαφορα ηταν ο Τσελεπιδης (Ανταρσυα), με αριθμους κι επιχειρήματα (όχι με τυπικό κομματικό λογο). Η εισήγηση του Τσελεπιδη κατά των μελετοκατασκευων θα μπορούσε να κατατεθεί σε αντισυνταγματικό δικαστήριο, για την ακύρωση τους, άξιζε να παρακολουθήσει κανείς την εκδήλωση μόνο και μόνο γι’ αυτήν. Ο suave Πεγκας του Ποτάμιου έφυγε νωρίς, αλλά πρόλαβε να καταδικάσει κι αυτός την υποθαλάσσια και να πει οτι το μέτρο πρεπει να γίνει. Ο Γρηγοριάδης τοποθετήθηκε διεκπεραιωτικά στις γραμμές του Σύριζα, χωρίς λύσεις για ποδήλατα μάλλον δεν κατάλαβε οτι έχει ηδη η πόλη. Η Μανταζη του ΚΙΔΗΣΟ μιλησε μονο επι ειδικής θεματολογίας και ενδιαφέροντος της για το μετρο. Ως εργαζόμενη, το θεωρεί φυσικά αναγκαίο). Η Γαζίλα, των οικολόγων, σχετικα απροετοίμαστη, αλλά με παρακαταθήκη τον ακτιβισμό, είχε δικαίως οργισμένο λογο και κοφτές προτασεις. Ο κυβερνητικος αντίλογος ακύρωσε τελευταια στιγμη αφήνοντας το Μακριδη του ΠΑΣΟΚ να παιζει βαριεστημενα το ρολο συνηγορου-δημοσιου κατηγορου. Ερωτηθεις για τις αμαρτωλες μελετοκατασκευες είπε “παιδεία, παιδεία” (παλι καλά που δεν είπε “developers, developers”). Ο Μακριδης πάντως ηταν κυρίως εκει για να μας θυμίσει ποσο ευγνώμονες πρεπει να’μαστε όλοι στο ΠΑΣΟΚ για τις μεταρρυθμίσεις και την συμφιλίωση. Η κυβερνητική πτέρυγα πάντως εκπροσωπήθηκε κι απ’το δυσαναλογα οφθαλμοφανες μπουλούκι δελταδων και ασφαλιτων, που έκαναν έρευνα για εκρηκτικά. Πολυ καλή moderator η φιλη, Σοφία Χριστοφορίδου, που προσπαθουσε διαρκώς ευγενικά αλλά επίμονα να τους επιστρέφει στο θεμα, το χρονο και τις λυσεις. Η Ελέάννα Ιωαννίδου, των Γειτονιών σε Δράση, δεν συμμετείχε μεν στο πανελ, αλλά ως οργανωτρια, πρότεινε να εξεταστεί το πρόστιμο της υποθαλάσσιας απο ΕΛΕ, αν ποτέ γινει. Καλη και χρήσιμη η ιδέα για την εκδήλωση, αλλά ατυχησε κάπως σε προσέλευση λόγω προεκλογικής πρεμουρας, και σε περιεχομενο λογω έλλειψης λύσεων. Η αυτοκριτική, που ζήτησα απο μικροφώνου απ’τα κόμματα που κυβέρνησαν δεν έγινε, κι ουτε πρόκειται να γινει, οι ίδιες διαδικασίες συνεχίζουν.
Οπότε η πρωτοβουλία της Ελεάννας Ιωαννίδου, (της δημοτικής παράταξης Γειτονιές σε Δράση), να μαζέψει ένα πάνελ κομμάτων για το θέμα των μεγάλων έργων στην Θεσσαλονίκη ήταν μια καλή ευκαιρία να μιλήσουμε με συγκεκριμένες προτάσεις.
Αφορμή υπήρξε η επιδίκαση ενός τεράστιου ποσού στην εργολάβο της υποθαλάσσιας για ένα έργο που ποτέ δεν έγινε, όπως και οι πρόσφατες αρνητικές εξελίξεις που βαλτώνουν το θέμα του μετρό.
Παρόντες ήταν οι Γιάννης Γρηγοριάδης (συριζα), Σπύρος Πέγκας (ποτάμι), Χρόνης Μακρίδης (πασοκ), Δόμνα Μανταζή (κίνημα), Βενετία Γαζίλα (πράσινοι/δημαρ), Σάββας Τσελεπίδης (ανταρσυα/μαρς), ενώ συντόνιζε η δημοσιογράφος Σοφία Χριστοφορίδου. Παρόντες ήταν επίσης οι εργαζόμενοι του μετρό, ο Μ.Τρεμόπουλος – Γ.Αρχοντόπουλος – Δ.Θωμά (σύριζα όλοι) και η Γ.Παναγοπούλου (ποτάμι) – εμφατικά απουσίαζε ο Σιμόπουλος, παρότι είχε αναγγελθεί. Κατ’εμέ σοφά έπραξε, το κράξιμο ουδείς αγάπησε.
Τι πρέπει να γίνει; Ολοι συμφώνησαν οτι καλώς η υποθαλάσσια δεν έγινε, ότι πρέπει να εξαντλήσει κάθε μέσο για να μειώσει την αποζημίωση και οτι το μετρό πρέπει να τελειώσει το συντομότερον δυνατόν, (εξαίρεση η Πράσινη/ΔΗΜΑΡ που θεώρησε οτι το Μετρό πρέπει να σταματήσει γιατί άλλες είναι οι προτεραιότητες και η πόλη αδειάζει από την μετανάστευση). Βέβαια ήταν τελείως διαφορετικές οι μορφές που λάμβανε αυτή η συμφωνία: ο εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ ήταν ξεκάθαρος οτι το μετρό πρέπει να τελειώσει το συντομότερον δυνατόν ανεξαρτήτως του κόστους. Η εκπρόσωπος του ΚΙΔΗΣΟ ενδιαφέρονταν για την απασχόληση, όντας εργαζόμενη. Ο εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ επαναλάμβανε συνεχώς περί διαπραγμάτευσης, χωρίς όμως να απαντάει στις καίριες ερωτήσεις της φίλης και συντονίστριας Σοφίας Χριστοφορίδου για το που πρέπει να δώσει βάση. Η ανεπάρκεια του γίνονταν περισσότερο ξεκάθαρη σε σχέση με τον εκπρόσωπο του Ανταρσύα που μιλούσε με μη-κομματική γλώσσα για διαπραγμάτευση τονίζοντας οτι τα γραπτά δε σπάνε εύκολα αλλά τα ίδια οικονομικά συμφέροντα είναι ενεργά και αλλού, οπότε θα μπορούσαμε έμμεσα να τους πιέσουμε.
Μπόνους στην εκδήλωση ήταν οι εργαζόμενοι του Μετρό που ουσιαστικά απλά δήλωσαν παρόντες αν και πίσω μου βρίσκονταν ένας ομογενής εκ-ΕΣΣΔ εργαζόμενος που όταν άκουγε την εκπρόσωπο των Πρασίνων έβγαζε φλύκταινες και θέλησε να την ενημερώσει οτι κανονικά θα έπρεπε να πάρει ένα καλάσνικοφ και να βγει στο δρόμο. Η παρέμβαση της Παναγοπούλου έκανε χείριστη εντύπωση με την άρνηση της να συμμορφωθεί με τις ευγενικές και σταθερές προσπάθειες της συντονίστριας να την περιορίσει στο δεδομένο χρόνο.
Δεν έμεινα για τις τελευταίες ερωτήσεις του κοινού γιατί είχε έρθει στην πόλη ένας φίλος μου που κάνει διδακτορικό στη Νομική στη Μεγάλη Βρετανία. Βλέποντας το τι μας κυβέρνησε και τι ετοιμάζεται να μας κυβερνήσει, θεωρώ οτι ο φίλος μου έκανε σοφή επιλογή.
Παραθέτω και την άποψη του Αστέρη Μασούρα που μας εστάλει on the run:
Οι περισσοτεροι καταδίκασαν την υποθαλάσσια, αλλά λύση για το πρόστιμο δεν έδωσαν, όλοι περιπου συμφωνούν οτι πρεπει να τελειώσει το μετρο. Ο πιο συγκροτημένος με διαφορα ηταν ο Τσελεπιδης (Ανταρσυα), με αριθμους κι επιχειρήματα (όχι με τυπικό κομματικό λογο). Η εισήγηση του Τσελεπιδη κατά των μελετοκατασκευων θα μπορούσε να κατατεθεί σε αντισυνταγματικό δικαστήριο, για την ακύρωση τους, άξιζε να παρακολουθήσει κανείς την εκδήλωση μόνο και μόνο γι’ αυτήν. Ο suave Πεγκας του Ποτάμιου έφυγε νωρίς, αλλά πρόλαβε να καταδικάσει κι αυτός την υποθαλάσσια και να πει οτι το μέτρο πρεπει να γίνει. Ο Γρηγοριάδης τοποθετήθηκε διεκπεραιωτικά στις γραμμές του Σύριζα, χωρίς λύσεις για ποδήλατα μάλλον δεν κατάλαβε οτι έχει ηδη η πόλη. Η Μανταζη του ΚΙΔΗΣΟ μιλησε μονο επι ειδικής θεματολογίας και ενδιαφέροντος της για το μετρο. Ως εργαζόμενη, το θεωρεί φυσικά αναγκαίο). Η Γαζίλα, των οικολόγων, σχετικα απροετοίμαστη, αλλά με παρακαταθήκη τον ακτιβισμό, είχε δικαίως οργισμένο λογο και κοφτές προτασεις. Ο κυβερνητικος αντίλογος ακύρωσε τελευταια στιγμη αφήνοντας το Μακριδη του ΠΑΣΟΚ να παιζει βαριεστημενα το ρολο συνηγορου-δημοσιου κατηγορου. Ερωτηθεις για τις αμαρτωλες μελετοκατασκευες είπε “παιδεία, παιδεία” (παλι καλά που δεν είπε “developers, developers”). Ο Μακριδης πάντως ηταν κυρίως εκει για να μας θυμίσει ποσο ευγνώμονες πρεπει να’μαστε όλοι στο ΠΑΣΟΚ για τις μεταρρυθμίσεις και την συμφιλίωση. Η κυβερνητική πτέρυγα πάντως εκπροσωπήθηκε κι απ’το δυσαναλογα οφθαλμοφανες μπουλούκι δελταδων και ασφαλιτων, που έκαναν έρευνα για εκρηκτικά. Πολυ καλή moderator η φιλη, Σοφία Χριστοφορίδου, που προσπαθουσε διαρκώς ευγενικά αλλά επίμονα να τους επιστρέφει στο θεμα, το χρονο και τις λυσεις. Η Ελέάννα Ιωαννίδου, των Γειτονιών σε Δράση, δεν συμμετείχε μεν στο πανελ, αλλά ως οργανωτρια, πρότεινε να εξεταστεί το πρόστιμο της υποθαλάσσιας απο ΕΛΕ, αν ποτέ γινει. Καλη και χρήσιμη η ιδέα για την εκδήλωση, αλλά ατυχησε κάπως σε προσέλευση λόγω προεκλογικής πρεμουρας, και σε περιεχομενο λογω έλλειψης λύσεων. Η αυτοκριτική, που ζήτησα απο μικροφώνου απ’τα κόμματα που κυβέρνησαν δεν έγινε, κι ουτε πρόκειται να γινει, οι ίδιες διαδικασίες συνεχίζουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.