free-sunday.gr,10/04/2016
Πάνω από 100 διαιτησίες με επίδικο ποσό 1,1 δισ. και αμοιβές δεκάδων χιλιάδων ευρώ - Τη μεγαλύτερη ύψους 340 εκ. ευρω θα δικάσει η πρόεδρος του ΑΠ, Κ. Θάνου
Στον δέκατο χρόνο κατασκευής του μπήκε από την προηγούμενη εβδομάδα το μετρό της Θεσσαλονίκης.
Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι ο χρόνος αποπεράτωσης του έργου, που ήταν 6,5 χρόνια, δηλαδή 78 μήνεςμ έχει ήδη επεκταθεί κατά 30 μήνες, δηλαδή 38% επιπλέον, ενώ έχει ολοκληρωθεί λιγότερο από το 25% του έργου.
Ουσιαστικά, δηλαδή, προχωρώντας με αυτούς τους ρυθμούς, το έργο χρειάζεται άλλους 320 μήνες περίπου για να ολοκληρωθεί, δηλαδή άλλα 25 χρόνια, αν και η εκτίμηση του αρμόδιου υπουργού μιλά για ολοκλήρωση το 2020, δηλαδή συνολικά σε 15 χρόνια, με υπέρβαση κατά 130%.
Την ίδια στιγμή το κόστος έχει εκτιναχθεί στα ύψη και υπολογίζεται βάσιμα ότι έχει υπερβεί τον αρχικό προϋπολογισμό κατά 60%.
Συγκεκριμένα είχε προκηρυχθεί για 1,05 δισ. ευρώ, η κοινοπραξία που το κέρδισε έκανε προσφορά 900 εκ. ευρώ --χωρίς να συμπεριλαμβάνονται οι αρχαιολογικές εργασίες και οι απαλλοτριώσεις, που τελικά θα κοστίσουν συνολικά περίπου 200 εκ. ευρώ, ενώ είχαν υπολογιστεί σε μερικές δεκάδες εκατομμύρια. Συνολικά δηλαδή περίπου 1,1 δισ. ευρώ.
Όμως, από την αρχή σχεδόν του έργου, ο ανάδοχος είχε θέσει ζήτημα αναπροσαρμογής του τιμήματος. Όχι εξαιτίας προβλημάτων τα οποία ανέκυψαν στο δρόμο και ήταν εύλογο να ανακύψουν διότι επελέγη η μέθοδος της μελέτης – κατασκευής, αλλά εξαιτίας δυσλειτουργιών του δημόσιου τομέα, οι οποίοι καθιστούσαν αδύνατη την ίδια την εργασία του, π.χ. δεν του είχαν δοθεί οι σταθμοί στους οποίους έπρεπε να δουλέψει. Ο Δήμος Θεσσαλονίκης για παράδειγμα καθυστερούσε επί μήνες την παράδοση του χώρου στο αμαξοστάσιο του δήμου. Ο Σταθμός της Βενιζέλου είναι κλειστός από τον Δεκέμβριο του 2012.
Στελέχη της εταιρείας, σε ιδιωτικές συζητήσεις, υπολόγιζαν μία εύλογη αναπροσαρμογή περίπου στα 300 εκ. ευρώ.
Δυστυχώς, όταν το θέμα άρχισε να τίθεται δημόσια, κανένας πολιτικός δεν αναλάμβανε την ευθύνη να εισηγηθεί μία αύξηση στο τίμημα. Για ευνόητους λόγους, όταν ο εργολάβος είναι ο ΑΚΤΩΡ. Η επίβλεψη του έργου είχε ανατεθεί πολιτικά επί κυβερνήσεως Παπανδρέου στον Γιάννη Μαγκριώτη και επί κυβερνήσεως Σαμαρά στον Στράτο Σιμόπουλο, κάτι που περισσότερο ως δυνατότητα ενίσχυσης της προβολής τους, παρά ως καθοριστική αρμοδιότητα αποφάσεων επί του έργου, μπορεί να ειδωθεί.
Ως εκ τούτου για την αύξηση του τιμήματος επελέγη η ασφαλής μέθοδος της διαιτησίας. Και μάλιστα όχι ενιαία, αλλά με κατάτμηση. Συνολικά, οι περιπτώσεις αντιδικίας ανάμεσα στον ανάδοχο του έργου και στο ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ, είναι περίπου 100. Από τα 1,1 δισ . έχουν εκδικαστεί διεκδικήσεις ύψους 600 εκ. ευρώ, από τα οποία η εταιρεία κέρδισε 80 εκ. ευρώ. Πλέον απομένουν άλλα 500 εκ. από τα οποία τα 340 εκ. θα είναι σε μία μεγάλη διαιτησία, την οποία, όπως ανακοίνωσε ο υπουργός υποδομών Χρήστος Σπίρτζης, θα αναλάβει ως επιτηρητής η πρόεδρος του Αρείου Πάγου κ. Θάνου. Διαιτητές θα είναι από τη πλευρά του Δημοσίου ο προηγούμενος πρόεδρος του ελεγκτικού Συνεδρίου Ι. Καραβοκύρης, ενώ τον εργολάβο εκπροσωπεί ο πρώην υπουργός των κυβερνήσεων Σημίτη και Παπανδρέου, Ντίνος Ρόβλιας.
Η κ. Θάνου, δεν είναι η μόνη πρώην πρωθυπουργός που ενεπλάκη στις διαιτησίες του μετρό. Είχε προηγηθεί και ο κ. Παναγιώτης Πικραμμένος.
Πρακτικά με τα αρχαιολογικά και τις απαλλοτριώσεις, που δεν είχαν υπολογιστεί και μόνο την πρώτη διαιτησία, ήδη το κόστος του έργου έχει αυξηθεί κατά περίπου 300 εκ., δηλαδή κατά το 1/3 του αρχικού προϋπολογισμού μόλις στο ¼ του έργου, έχει φτάσει το 1,2 δισ. χωρίς να υπολογίζονται οι επόμενες διαιτησίες.
Και ενώ θα πρέπει να προστεθεί και ένα ποσό της τάξης 70-80 εκ. ευρώ, το οποίο θα δοθεί για να μην αποσπασθούν προσωρινά τα αρχαία που βρέθηκαν στο σταθμό της Βενιζέλου.
Πρακτικά δηλαδή το 25% του έργου αφήνει λογαριασμό αυξημένο κατά 60% σε σχέση με τα σύνολο του προϋπολογισμού του.
Ποιος θα πληρώσει;
Ο απελθών πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ έλεγε ότι για ην εταιρεία είναι εύκολη η λήψη δανείου. Προφανώς από την ΕΤΕπ με την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου. Εκείνο το οποίο δεν έλεγε είναι τι επίδραση θα έχει η αύξηση του κόστους, στην τιμή του εισιτηρίου. Και κυρίως ποιος θα το πληρώνει αυτό το εισιτήριο. Ο προϋπολογισμός ή ο επιβάτης;
«Είναι άδικο να γκρινιάζει η Θεσσαλονίκη για το μετρό της! Είναι το μόνο έργο αυτής της κλίμακας παγκοσμίως, που έχει φτάσει σε βαθμό ολοκλήρωσης 25% χωρίς μελέτη σκοπιμότητας, χωρίς συγκοινωνιακή μελέτη και χωρίς μελέτη πριν την κατασκευή», έλεγε πρόσφατα γνωστός συγκοινωνιολόγος.
ΥΓ: Η διαιτησία είναι μία πολύ σοβαρή υπόθεση και για αυτό οι διαιτητές αμείβονται με βάση το ελάχιστο όριο του πινακίου αμοιβών του διεθνούς εμπορικού επιμελητηρίου. Γοα παράδειγμα στον αυτοκινητόδρομο Κορίνθου-Πατρών το δημόσιο βρέθηκε υπόλογο με μία αποζημίωση 10,1 εκ. ευρώ για καθυστέρηση του έργου και το θέμα παραπέφθηκε στη διαιτησία, η οποία κόστισε 145.00 ευρώ, από τα οποία τα 50.000 πήρε ο πρόεδρος και επιδιαιτητής, από 40 οι διαιτητές των δυο μερών και 15 .000 η γραμματέας.
Στον δέκατο χρόνο κατασκευής του μπήκε από την προηγούμενη εβδομάδα το μετρό της Θεσσαλονίκης.
Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι ο χρόνος αποπεράτωσης του έργου, που ήταν 6,5 χρόνια, δηλαδή 78 μήνεςμ έχει ήδη επεκταθεί κατά 30 μήνες, δηλαδή 38% επιπλέον, ενώ έχει ολοκληρωθεί λιγότερο από το 25% του έργου.
Ουσιαστικά, δηλαδή, προχωρώντας με αυτούς τους ρυθμούς, το έργο χρειάζεται άλλους 320 μήνες περίπου για να ολοκληρωθεί, δηλαδή άλλα 25 χρόνια, αν και η εκτίμηση του αρμόδιου υπουργού μιλά για ολοκλήρωση το 2020, δηλαδή συνολικά σε 15 χρόνια, με υπέρβαση κατά 130%.
Την ίδια στιγμή το κόστος έχει εκτιναχθεί στα ύψη και υπολογίζεται βάσιμα ότι έχει υπερβεί τον αρχικό προϋπολογισμό κατά 60%.
Συγκεκριμένα είχε προκηρυχθεί για 1,05 δισ. ευρώ, η κοινοπραξία που το κέρδισε έκανε προσφορά 900 εκ. ευρώ --χωρίς να συμπεριλαμβάνονται οι αρχαιολογικές εργασίες και οι απαλλοτριώσεις, που τελικά θα κοστίσουν συνολικά περίπου 200 εκ. ευρώ, ενώ είχαν υπολογιστεί σε μερικές δεκάδες εκατομμύρια. Συνολικά δηλαδή περίπου 1,1 δισ. ευρώ.
Όμως, από την αρχή σχεδόν του έργου, ο ανάδοχος είχε θέσει ζήτημα αναπροσαρμογής του τιμήματος. Όχι εξαιτίας προβλημάτων τα οποία ανέκυψαν στο δρόμο και ήταν εύλογο να ανακύψουν διότι επελέγη η μέθοδος της μελέτης – κατασκευής, αλλά εξαιτίας δυσλειτουργιών του δημόσιου τομέα, οι οποίοι καθιστούσαν αδύνατη την ίδια την εργασία του, π.χ. δεν του είχαν δοθεί οι σταθμοί στους οποίους έπρεπε να δουλέψει. Ο Δήμος Θεσσαλονίκης για παράδειγμα καθυστερούσε επί μήνες την παράδοση του χώρου στο αμαξοστάσιο του δήμου. Ο Σταθμός της Βενιζέλου είναι κλειστός από τον Δεκέμβριο του 2012.
Στελέχη της εταιρείας, σε ιδιωτικές συζητήσεις, υπολόγιζαν μία εύλογη αναπροσαρμογή περίπου στα 300 εκ. ευρώ.
Δυστυχώς, όταν το θέμα άρχισε να τίθεται δημόσια, κανένας πολιτικός δεν αναλάμβανε την ευθύνη να εισηγηθεί μία αύξηση στο τίμημα. Για ευνόητους λόγους, όταν ο εργολάβος είναι ο ΑΚΤΩΡ. Η επίβλεψη του έργου είχε ανατεθεί πολιτικά επί κυβερνήσεως Παπανδρέου στον Γιάννη Μαγκριώτη και επί κυβερνήσεως Σαμαρά στον Στράτο Σιμόπουλο, κάτι που περισσότερο ως δυνατότητα ενίσχυσης της προβολής τους, παρά ως καθοριστική αρμοδιότητα αποφάσεων επί του έργου, μπορεί να ειδωθεί.
Ως εκ τούτου για την αύξηση του τιμήματος επελέγη η ασφαλής μέθοδος της διαιτησίας. Και μάλιστα όχι ενιαία, αλλά με κατάτμηση. Συνολικά, οι περιπτώσεις αντιδικίας ανάμεσα στον ανάδοχο του έργου και στο ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ, είναι περίπου 100. Από τα 1,1 δισ . έχουν εκδικαστεί διεκδικήσεις ύψους 600 εκ. ευρώ, από τα οποία η εταιρεία κέρδισε 80 εκ. ευρώ. Πλέον απομένουν άλλα 500 εκ. από τα οποία τα 340 εκ. θα είναι σε μία μεγάλη διαιτησία, την οποία, όπως ανακοίνωσε ο υπουργός υποδομών Χρήστος Σπίρτζης, θα αναλάβει ως επιτηρητής η πρόεδρος του Αρείου Πάγου κ. Θάνου. Διαιτητές θα είναι από τη πλευρά του Δημοσίου ο προηγούμενος πρόεδρος του ελεγκτικού Συνεδρίου Ι. Καραβοκύρης, ενώ τον εργολάβο εκπροσωπεί ο πρώην υπουργός των κυβερνήσεων Σημίτη και Παπανδρέου, Ντίνος Ρόβλιας.
Η κ. Θάνου, δεν είναι η μόνη πρώην πρωθυπουργός που ενεπλάκη στις διαιτησίες του μετρό. Είχε προηγηθεί και ο κ. Παναγιώτης Πικραμμένος.
Πρακτικά με τα αρχαιολογικά και τις απαλλοτριώσεις, που δεν είχαν υπολογιστεί και μόνο την πρώτη διαιτησία, ήδη το κόστος του έργου έχει αυξηθεί κατά περίπου 300 εκ., δηλαδή κατά το 1/3 του αρχικού προϋπολογισμού μόλις στο ¼ του έργου, έχει φτάσει το 1,2 δισ. χωρίς να υπολογίζονται οι επόμενες διαιτησίες.
Και ενώ θα πρέπει να προστεθεί και ένα ποσό της τάξης 70-80 εκ. ευρώ, το οποίο θα δοθεί για να μην αποσπασθούν προσωρινά τα αρχαία που βρέθηκαν στο σταθμό της Βενιζέλου.
Πρακτικά δηλαδή το 25% του έργου αφήνει λογαριασμό αυξημένο κατά 60% σε σχέση με τα σύνολο του προϋπολογισμού του.
Ποιος θα πληρώσει;
Ο απελθών πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ έλεγε ότι για ην εταιρεία είναι εύκολη η λήψη δανείου. Προφανώς από την ΕΤΕπ με την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου. Εκείνο το οποίο δεν έλεγε είναι τι επίδραση θα έχει η αύξηση του κόστους, στην τιμή του εισιτηρίου. Και κυρίως ποιος θα το πληρώνει αυτό το εισιτήριο. Ο προϋπολογισμός ή ο επιβάτης;
«Είναι άδικο να γκρινιάζει η Θεσσαλονίκη για το μετρό της! Είναι το μόνο έργο αυτής της κλίμακας παγκοσμίως, που έχει φτάσει σε βαθμό ολοκλήρωσης 25% χωρίς μελέτη σκοπιμότητας, χωρίς συγκοινωνιακή μελέτη και χωρίς μελέτη πριν την κατασκευή», έλεγε πρόσφατα γνωστός συγκοινωνιολόγος.
ΥΓ: Η διαιτησία είναι μία πολύ σοβαρή υπόθεση και για αυτό οι διαιτητές αμείβονται με βάση το ελάχιστο όριο του πινακίου αμοιβών του διεθνούς εμπορικού επιμελητηρίου. Γοα παράδειγμα στον αυτοκινητόδρομο Κορίνθου-Πατρών το δημόσιο βρέθηκε υπόλογο με μία αποζημίωση 10,1 εκ. ευρώ για καθυστέρηση του έργου και το θέμα παραπέφθηκε στη διαιτησία, η οποία κόστισε 145.00 ευρώ, από τα οποία τα 50.000 πήρε ο πρόεδρος και επιδιαιτητής, από 40 οι διαιτητές των δυο μερών και 15 .000 η γραμματέας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.