prin.gr, 24/03/2017
Κόντρα στις «επίσημες» στατιστικές, που μιλούν για διαρκή μείωση των
«εργατικών ατυχημάτων», μόλις τους δυόμισι πρώτους μήνες του 2017,
μετράμε τουλάχιστον τέσσερα βαρύτατα εργοδοτικά εγκλήματα μόνο στον
τομέα του ντελίβερι με δύο νεκρούς και δύο βαριά τραυματίες...
Η αρχή έγινε στη Μύκονο αρχές Μαρτίου, ενώ πριν από λίγες ημέρες ξεψύχησε μετά από βαρύ τραυματισμό ένας διανομέας της αλυσίδας καφέ Μικέλ. Στον κατάλογο των θυμάτων προστέθηκε και ένας χειριστής γερανού στο εργοτάξιο του Μετρό της Θεσσαλονίκης, ενώ χαροπαλεύει ένας ειδικευόμενος στο νοσοκομείο Ελπίς που έπεσε στο κενό όταν κατέρρευσε η κουπαστή στη σκάλα που στηριζόταν. Τα δραματικά αυτά γεγονότα είναι εδώ για να μας θυμίσουν πως η τραγική κατάσταση που επικρατεί στους χώρους δουλειάς στους καιρούς της καπιταλιστικής κρίσης, των μνημονίων και της επιτροπείας, αλλά και το αέναο κυνήγι του κέρδους, αποτελούν γόνιμο έδαφος για την αύξηση της εντατικοποίησης και εκμετάλλευσης που αναπόφευκτα οδηγεί σε νέους εργατικούς θανάτους και τραυματισμούς στους τόπους εργασίας.
Ας πάρουμε όμως τα γεγονότα από την αρχή. Στα Μικέλ, διανομέας της διάσημης ―και πρόσφατα διεθνούς φήμης― γαλέρας του «μακιάτο» άφησε την τελευταία του πνοή στις 9/3, μετά από τροχαίο κατά τη διάρκεια διανομής στις 2/3. «Λογικό» επακόλουθο, εάν σκεφτεί κανείς την πίεση και τα ωράρια εργασίας των διανομέων, την κακή συντήρηση των οχημάτων και την πλήρη απουσία εξοπλισμού εκ μέρους του εργοδότη. Σε μια εποχή που το φτηνό ντελίβερι κυριαρχεί στην εστίαση, αλλάζει επί τω χείρω και το ίδιο το επάγγελμα, αφού ο ντελιβεράς πάει το προϊόν γρήγορα με …ρόλερ, ποδήλατο ή και με τα πόδια!
Στο Μετρό Θεσσαλονίκης, 50χρονος χειριστής γερανού τραυματίστηκε θανάσιμα σε ένα από τα υποτιθέμενα πιο ασφαλή εργοτάξια της χώρας, όταν ο γερανός ανατράπηκε με αποτέλεσμα να αναποδογυρίσει το κουβούκλιο στη βάση του και να συνθλίψει τον εργαζόμενο. Ανάλογο περιστατικό συνέβη και το 2009 στο ίδιο έργο, ενώ στα ενδιάμεσα οχτώ χρόνια πλήθος «ατυχημάτων» έχουν καταγραφεί στον χώρο, με τα σωματεία του κλάδου να καταγγέλλουν επανειλημμένως τα ελλιπή μέτρα ασφαλείας και υγιεινής καθώς και τη μη τήρηση της εργατικής νομοθεσίας.
Στο νοσοκομείο Ελπίς, ειδικευόμενος γιατρός μετά από εξαντλητική εφημερία, «τόλμησε» να στηριχθεί σε κουπαστή σκάλας, αυτή κατέρρευσε και ο ίδιος βρέθηκε στο κενό, νοσηλευόμενος πλέον με βαριά κρανιοεγκεφαλική κάκωση στην εντατική.
Τρεις διαφορετικοί εργασιακοί χώροι, μια ενιαία εργοδοτική λογική: εντατικοί ρυθμοί δουλειάς και περικοπή σε οποιοδήποτε περιττό έξοδο για την ασφάλεια του εργαζομένου εντός του χώρου δουλειάς του, ελλιπής εξοπλισμός, ανύπαρκτη συντήρηση. Από την ανάλυση ακόμα και των επίσημων στοιχείων για τα «εργατικά ατυχήματα» ανά τομέα οικονομικής δραστηριότητας, προκύπτει ότι τα μεγαλύτερα ποσοστά αφορούν τη μεταποίηση, το χονδρικό και λιανικό εμπόριο, τον κλάδο των κατασκευών και της μεταφοράς-αποθήκευσης. Μάλιστα υψηλό είναι το ποσοστό των «ατυχημάτων» τροχαίας αιτιολογίας, γεγονός που επιβεβαιώνεται με τον πλέον τραγικό τρόπο στον χώρο του επισιτισμού. Κάνοντας και έναν απολογισμό με βάση τα επίσημα στοιχεία του ΙΚΑ, προκύπτει ότι ακόμα και στα χρόνια της κρίσης και της τεράστιας ανεργίας, τα θύματα της εργοδοσίας στους χώρους δουλειάς είναι σταθερά πάνω από 5.000 ετησίως, ενώ από το 2012 και μετά …αυξάνονται! Συγκεκριμένα, το 2010 5.721 με 94 νεκρούς, το 2011 5.203 με 70 νεκρούς, το 2012 4.858 με 64 νεκρούς, το 2013 5.126 με 67 νεκρούς και το 2014, όπου σταματά η στατιστική (!) 5.497 με 63 νεκρούς. Η νομοθεσία προβλέπει ξεκάθαρες υποχρεώσεις του εργοδότη ως προς την ασφάλεια και την ακεραιότητα του εργαζομένου, από τη στοιχειώδη τήρηση των οδηγιών υγιεινής και ασφαλείας της επιθεώρησης εργασίας μέχρι και την επιμόρφωση του δευτέρου για αποφυγή κινδύνων. Αλλά πλέον αυτά είναι «ψιλά γράμματα» για την εργοδοσία.
Τα Μικέλ μπορούν να πανηγυρίζουν στους ισολογισμούς και να ανοίγουν μαγαζί ακόμα και στα Εμιράτα, όμως δε δίνουν δεκάρα από τα κέρδη τους για επαρκή μέτρα ασφάλειας και υγιεινής. Όπως αναφέρει η εργατική συσπείρωση στον επισιτισμό, Λάντζα, «το 2014 η αλυσίδα, κατάφερε να διπλασιάσει το τζίρο της σε σχέση με το 2013, καθώς οι πωλήσεις της ανήλθαν στα 3,4 εκατ. ευρώ έναντι 1,5 εκατ. ευρώ. Τα προ φόρων κέρδη του Ομίλου ανήλθαν στα 2,1 εκατ. ευρώ έναντι 991 χιλ. ευρώ το 2013». Αλλά και στο Μετρό Θεσσαλονίκης, προκειμένου να προχωρήσει το έργο, οι εργάτες πάνε για μεροκάματο όπως-όπως, χωρίς βασική κάλυψη σε ζητήματα ασφάλειας και υγιεινής του χώρου, με τα γνωστά τραγικά αποτελέσματα τα 8 χρόνια που διαρκεί το έργο.
Ο συνδυασμός υπερεντατικοποιημένης εργασίας και πλήρους απόσυρσης της εργοδοτικής δαπάνης για την ασφάλεια και την υγιεινή στους χώρους δουλειάς, αποτελεί τον κοινό τόπο των τριών αυτών διαφορετικών εργασιακών χώρων. Δεν πρόκειται για μεμονωμένα περιστατικά αλλά για βασικό προσανατολισμό στον βωμό της περιστολής του «εργασιακού κόστους» και της αύξησης της «παραγωγικότητας» και των κερδών της εργοδοσίας.
Η αρχή έγινε στη Μύκονο αρχές Μαρτίου, ενώ πριν από λίγες ημέρες ξεψύχησε μετά από βαρύ τραυματισμό ένας διανομέας της αλυσίδας καφέ Μικέλ. Στον κατάλογο των θυμάτων προστέθηκε και ένας χειριστής γερανού στο εργοτάξιο του Μετρό της Θεσσαλονίκης, ενώ χαροπαλεύει ένας ειδικευόμενος στο νοσοκομείο Ελπίς που έπεσε στο κενό όταν κατέρρευσε η κουπαστή στη σκάλα που στηριζόταν. Τα δραματικά αυτά γεγονότα είναι εδώ για να μας θυμίσουν πως η τραγική κατάσταση που επικρατεί στους χώρους δουλειάς στους καιρούς της καπιταλιστικής κρίσης, των μνημονίων και της επιτροπείας, αλλά και το αέναο κυνήγι του κέρδους, αποτελούν γόνιμο έδαφος για την αύξηση της εντατικοποίησης και εκμετάλλευσης που αναπόφευκτα οδηγεί σε νέους εργατικούς θανάτους και τραυματισμούς στους τόπους εργασίας.
Ας πάρουμε όμως τα γεγονότα από την αρχή. Στα Μικέλ, διανομέας της διάσημης ―και πρόσφατα διεθνούς φήμης― γαλέρας του «μακιάτο» άφησε την τελευταία του πνοή στις 9/3, μετά από τροχαίο κατά τη διάρκεια διανομής στις 2/3. «Λογικό» επακόλουθο, εάν σκεφτεί κανείς την πίεση και τα ωράρια εργασίας των διανομέων, την κακή συντήρηση των οχημάτων και την πλήρη απουσία εξοπλισμού εκ μέρους του εργοδότη. Σε μια εποχή που το φτηνό ντελίβερι κυριαρχεί στην εστίαση, αλλάζει επί τω χείρω και το ίδιο το επάγγελμα, αφού ο ντελιβεράς πάει το προϊόν γρήγορα με …ρόλερ, ποδήλατο ή και με τα πόδια!
Στο Μετρό Θεσσαλονίκης, 50χρονος χειριστής γερανού τραυματίστηκε θανάσιμα σε ένα από τα υποτιθέμενα πιο ασφαλή εργοτάξια της χώρας, όταν ο γερανός ανατράπηκε με αποτέλεσμα να αναποδογυρίσει το κουβούκλιο στη βάση του και να συνθλίψει τον εργαζόμενο. Ανάλογο περιστατικό συνέβη και το 2009 στο ίδιο έργο, ενώ στα ενδιάμεσα οχτώ χρόνια πλήθος «ατυχημάτων» έχουν καταγραφεί στον χώρο, με τα σωματεία του κλάδου να καταγγέλλουν επανειλημμένως τα ελλιπή μέτρα ασφαλείας και υγιεινής καθώς και τη μη τήρηση της εργατικής νομοθεσίας.
Στο νοσοκομείο Ελπίς, ειδικευόμενος γιατρός μετά από εξαντλητική εφημερία, «τόλμησε» να στηριχθεί σε κουπαστή σκάλας, αυτή κατέρρευσε και ο ίδιος βρέθηκε στο κενό, νοσηλευόμενος πλέον με βαριά κρανιοεγκεφαλική κάκωση στην εντατική.
Τρεις διαφορετικοί εργασιακοί χώροι, μια ενιαία εργοδοτική λογική: εντατικοί ρυθμοί δουλειάς και περικοπή σε οποιοδήποτε περιττό έξοδο για την ασφάλεια του εργαζομένου εντός του χώρου δουλειάς του, ελλιπής εξοπλισμός, ανύπαρκτη συντήρηση. Από την ανάλυση ακόμα και των επίσημων στοιχείων για τα «εργατικά ατυχήματα» ανά τομέα οικονομικής δραστηριότητας, προκύπτει ότι τα μεγαλύτερα ποσοστά αφορούν τη μεταποίηση, το χονδρικό και λιανικό εμπόριο, τον κλάδο των κατασκευών και της μεταφοράς-αποθήκευσης. Μάλιστα υψηλό είναι το ποσοστό των «ατυχημάτων» τροχαίας αιτιολογίας, γεγονός που επιβεβαιώνεται με τον πλέον τραγικό τρόπο στον χώρο του επισιτισμού. Κάνοντας και έναν απολογισμό με βάση τα επίσημα στοιχεία του ΙΚΑ, προκύπτει ότι ακόμα και στα χρόνια της κρίσης και της τεράστιας ανεργίας, τα θύματα της εργοδοσίας στους χώρους δουλειάς είναι σταθερά πάνω από 5.000 ετησίως, ενώ από το 2012 και μετά …αυξάνονται! Συγκεκριμένα, το 2010 5.721 με 94 νεκρούς, το 2011 5.203 με 70 νεκρούς, το 2012 4.858 με 64 νεκρούς, το 2013 5.126 με 67 νεκρούς και το 2014, όπου σταματά η στατιστική (!) 5.497 με 63 νεκρούς. Η νομοθεσία προβλέπει ξεκάθαρες υποχρεώσεις του εργοδότη ως προς την ασφάλεια και την ακεραιότητα του εργαζομένου, από τη στοιχειώδη τήρηση των οδηγιών υγιεινής και ασφαλείας της επιθεώρησης εργασίας μέχρι και την επιμόρφωση του δευτέρου για αποφυγή κινδύνων. Αλλά πλέον αυτά είναι «ψιλά γράμματα» για την εργοδοσία.
Τα Μικέλ μπορούν να πανηγυρίζουν στους ισολογισμούς και να ανοίγουν μαγαζί ακόμα και στα Εμιράτα, όμως δε δίνουν δεκάρα από τα κέρδη τους για επαρκή μέτρα ασφάλειας και υγιεινής. Όπως αναφέρει η εργατική συσπείρωση στον επισιτισμό, Λάντζα, «το 2014 η αλυσίδα, κατάφερε να διπλασιάσει το τζίρο της σε σχέση με το 2013, καθώς οι πωλήσεις της ανήλθαν στα 3,4 εκατ. ευρώ έναντι 1,5 εκατ. ευρώ. Τα προ φόρων κέρδη του Ομίλου ανήλθαν στα 2,1 εκατ. ευρώ έναντι 991 χιλ. ευρώ το 2013». Αλλά και στο Μετρό Θεσσαλονίκης, προκειμένου να προχωρήσει το έργο, οι εργάτες πάνε για μεροκάματο όπως-όπως, χωρίς βασική κάλυψη σε ζητήματα ασφάλειας και υγιεινής του χώρου, με τα γνωστά τραγικά αποτελέσματα τα 8 χρόνια που διαρκεί το έργο.
Ο συνδυασμός υπερεντατικοποιημένης εργασίας και πλήρους απόσυρσης της εργοδοτικής δαπάνης για την ασφάλεια και την υγιεινή στους χώρους δουλειάς, αποτελεί τον κοινό τόπο των τριών αυτών διαφορετικών εργασιακών χώρων. Δεν πρόκειται για μεμονωμένα περιστατικά αλλά για βασικό προσανατολισμό στον βωμό της περιστολής του «εργασιακού κόστους» και της αύξησης της «παραγωγικότητας» και των κερδών της εργοδοσίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.