Ξαναπιάνει δουλειά ο μετροπόντικας

Αγγελιοφόρος, 30/07/2010

Μετά από εννέα μήνες σε… χειμερία νάρκη, παίρνει, επιτέλους, μπρος την ερχόμενη εβδομάδα ο πρώτος από τους δύο μετροπόντικες της Θεσσαλονίκης...



Τα καλά νέα, όμως, σταματούν εδώ για το μετρό. Κι αυτό καθώς το γιγαντιαίο μηχάνημα διάνοιξης σηράγγων θα περάσει υπογείως του Παπάφειου ορφανοτροφείου, χωρίς να έχουν προηγουμένως γίνει οι υποδομές για την κατασκευή σταθμού. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι ο σταθμός Παπάφη παραπέμπεται στις ελληνικές καλένδες, τουλάχιστον σε αυτήν τη φάση. Ο σταθμός μπορεί να κατασκευαστεί εκ των υστέρων, μετά την ολοκλήρωση του μετρό. Ομως, το κόστος θα εκτιναχτεί και είναι άγνωστο αν θα μπορέσουν να εξευρεθούν τα απαραίτητα κονδύλια, ιδίως σε αυτήν τη χρονική συγκυρία, που είναι σε όλους γνωστή η οικονομική κατάσταση της Ελλάδας.
Εγκρίσεις
Ο ανάδοχος είναι έτοιμος να βάλει και πάλι μπρος το μετροπόντικα, κάτι το οποίο ενδέχεται να συμβεί την προσεχή Δευτέρα. Σύμφωνα με πληροφορίες του «Α», ανακλήθηκαν όλες οι άδειες των εργαζομένων στους μετροπόντικες και προχωρούν οι προετοιμασίες για την έναρξη της εκσκαφής.
«Η ''Αττικό Μετρό ΑΕ'' ενέκρινε τις μελέτες του αναδόχου για την επανεκκίνηση του μετροπόντικα. Ο κύβος ερρίφθη. Προχωράμε άμεσα στην επανεκκίνηση του έργου, χωρίς να γίνει εκσκαφή στο σταθμό Παπάφη. Δε γίνεται να περιμένουμε άλλο. Αν χάναμε και άλλο χρόνο, υπήρχε ο κίνδυνος εξαιτίας ενός σταθμού να τιναχτεί στον αέρα όλο το μετρό», δηλώνει στον «Α» ο πρόεδρος της «Αττικό Μετρό ΑΕ», Χρήστος Τσίτουρας.
Υπενθυμίζεται ότι η διοίκηση του Παπάφειου ορφανοτροφείου, στην οποία προεδρεύει ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Ανθιμος, κατέθεσε ασφαλιστικά μέτρα εναντίον του μετρό, ζητώντας το «πάγωμα» των εργασιών στον αύλειο χώρο του ιδρύματος. Τα ασφαλιστικά μέτρα απορρίφθηκαν την προηγούμενη εβδομάδα, όμως εκκρεμεί στο Συμβούλιο της Επικρατείας η εκδίκαση προσφυγής που κατατέθηκε από το ίδρυμα, με την οποία ζητείται η ακύρωση των υπουργικών αποφάσεων περί αναγκαστικής απαλλοτρίωσης, δηλαδή στην ουσία η μη κατασκευή του σταθμού. Η προσφυγή, αν δεν υπάρξουν αναβολές, πρόκειται να εκδικαστεί στις 22 Νοεμβρίου. Η καθυστέρηση αυτή θα σήμαινε την... ταφόπλακα για το μετρό της Θεσσαλονίκης.
Τα λεφτά
Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, οι ιθύνοντες του Παπαφείου ήταν έτοιμοι να δώσουν έγκριση για την κατασκευή του σταθμού. Γιατί δεν την έδωσαν; Διότι ζητούσαν… εξωδικαστικό συμβιβασμό, με κόστος μερικά εκατομμύρια ευρώ, τα οποία η «Αττικό Μετρό ΑΕ» δεν είναι διατεθειμένη να δώσει. Εξάλλου, επιπλέον χρήματα ζητά και η ανάδοχη κοινοπραξία για πρόσθετες εργασίες οι οποίες, όπως υποστηρίζει, δεν προβλέπονταν στη σύμβαση, αλλά και ως αποζημίωση για τις καθυστερήσεις στο έργο λόγω των εξαιρετικά χρονοβόρων αρχαιολογικών ανασκαφών.
Παρόλο που στην πρόσφατη επίσκεψή του στη Θεσσαλονίκη ο υπουργός Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, Δημήτρης Ρέππας, έκανε λόγο για επώδυνες αποφάσεις, αφήνοντας να εννοηθεί ότι υπάρχει το ενδεχόμενο ο εργολάβος να κηρυχτεί έκπτωτος και η κατασκευή του μετρό να συνεχιστεί μετά από νέο διαγωνισμό, φαίνεται ότι τελικά το υπουργείο ρίχνει νερό στο κρασί του. Κύκλοι του υπουργείου λένε ότι θα μπουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων ένα προς ένα τα αιτήματα του αναδόχου και, όπου έχει δίκιο, θα το βρει.
Το πρόβλημα

Μετά το «ναυάγιο» του σταθμού Παπάφη, το δεύτερο μεγάλο πρόβλημα με το οποίο βρίσκεται αντιμέτωπο το μετρό της Θεσσαλονίκης είναι η κατασκευή του σταθμού Ανάληψη, όπου η διέλευση των μετροπόντικων εξακολουθεί να αποτελεί… γρίφο. Ο συγκεκριμένος σταθμός χωροθετείται στην οδό Δελφών, μεταξύ της Μάρκου Μπότσαρη και της Πέτρου Συνδίκα, στο ύψος του Νοσοκομείου Αφροδισίων και Δερματικών Νόσων Θεσσαλονίκης. Πρόκειται για το στενότερο από όλους τους σταθμούς του μετρό, καθώς η οδός Δελφών, στο συγκεκριμένο σημείο, έχει περιορισμένο πλάτος. Μάλιστα, λόγω της στενότητας του χώρου, οι δύο σήραγγες του μετρό (στο υπόγειο μέσο σε σταθερή τροχιά της Θεσσαλονίκης κατασκευάζονται δύο, ανεξάρτητα μεταξύ τους, τούνελ, προκειμένου να υπάρχει όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ασφάλεια) θα πρέπει να βρίσκονται πολύ κοντά η μία στην άλλη. Εδώ, ακριβώς, δημιουργείται το πρόβλημα...
Η μικρή απόσταση μεταξύ των δύο σηράγγων, για την ακρίβεια το να βρίσκεται ξυστά η μία στην άλλη, καθιστά απαγορευτική τη διέλευση του δεύτερου μετροπόντικα κάτω από τη συγκεκριμένη περιοχή, καθώς εκφράζονται φόβοι από τους ειδικούς ότι το δεύτερο μηχάνημα, με τις πιέσεις που ασκεί στα εδάφη προκειμένου να τα τρυπήσει για να ανοίξει το τούνελ, θα γκρεμίσει τη σήραγγα που θα έχει κατασκευάσει ο πρώτος μετροπόντικας!
Με τα δεδομένα αυτά, αναζητείται τεχνική λύση και εξετάζεται το ενδεχόμενο οι μετροπόντικες να φτάσουν μέχρι την Ανάληψη, να αποσυναρμολογηθούν, να μεταφερθούν στο τέρμα του μετρό στη Νέα Ελβετία, να ξανασυναρμολογηθούν για να πιάσουν και πάλι δουλειά από τα ανατολικά προς τα δυτικά. Ομως, η λύση αυτή έχει τεράστιο χρηματικό κόστος. Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι, όπου κατασκευάζεται μετρό στον κόσμο, η συνήθης πρακτική είναι, μετά το πέρας των εργασιών, τα μηχανήματα να θάβονται, διότι δε συμφέρει να χρησιμοποιηθούν με οποιονδήποτε άλλο τρόπο!
Το δεύτερο πιθανό σενάριο προβλέπει ότι ο πρώτος μετροπόντικας θα περάσει κανονικά από την περιοχή κατασκευάζοντας τη μία από τις δύο σήραγγες, αλλά το δεύτερο τούνελ θα κατασκευαστεί με συμβατικά μέσα από τους εργάτες, δηλαδή με εκσκαφείς, μπουλντόζες, διατρητικά μηχανήματα, αλλά και με τα... χέρια! Με τον τρόπο αυτόν ο δεύτερος μετροπόντικας απλώς θα διέλθει από την περιοχή, χωρίς να ασκηθούν πιέσεις στα εδάφη και χωρίς να υπάρχει κίνδυνος κατεδάφισης της πρώτης σήραγγας.