Τα ‘ξερες εσύ αυτά για το μετρό;

thinkfree.gr, 09/08/2012

Τελικά, ίσως δεν μάθουμε ποτέ επισήμως αν ο Γ. Μπουτάρης θέλει τελικά το μετρό, το υποστηρίζει ή το έχει σβήσει από την ατζέντα του. Αν θέλει ένα έργο που βρίσκεται στα μισά του (πολύ μπορεί να λέω) και έχει εξασφαλισμένη χρηματοδότηση, ή έχει βάλει στόχο να χρηματοδοτήσει κι άλλες μελέτες επί μελετών για τραμ, καραβάκια, ποδήλατα ζωήλατα και άλλα μέσα μεταφοράς που έχουν μελετηθεί, εξαγγελθεί εδώ και 15-20 χρόνια, και έχουν μετεξελιχθεί σε ροζ εμμονές ορισμένων...

Ανεπισήμως, πάντως, μετά το κείμενο με τις αναπάντητες λογικές απορίες για το μετρό, μαθαίνω διάφορα που μακάρι να μην ίσχυαν γιατί προσωπικά με κάνουν να πιστεύω ότι μια καλή πρωτοβουλία θα ήταν να προκηρυχθεί ένας διεθνής (γιατί όχι;) διαγωνισμός για το πώς θα καλυφθούν οι… 13 ανοιχτές πληγές του μετρό με εικαστικές παρεμβάσεις –όλα να τα περιμένει κανείς στην πρωτεύουσα των Βαλκάνιων.

Γιατί παρόλο που η περίπτωση του μετρό είναι η μοναδική που το «λεφτά υπάρχουν» ισχύει στο ακέραιο, κάποιοι (άλλοι ως φυσικοί αυτουργοί, άλλοι ως συνεργοί) έχουν κατορθώσει να καταντήσουν το έργο βραχνά και παρωδία. Ένα έργο που σε πλήρη ανάπτυξη θα απασχολούσε 2.000 εργαζόμενους –ξέρετε καμιά εταιρία στη Θεσσαλονίκη να απασχολεί τόσους;- σήμερα απασχολεί μόλις 350 συν τους αρχαιολόγους…

Μαθαίνω, λοιπόν, ότι ο πρόεδρος και ο διευθυντής νοιώθουν μια ανασφάλεια για τη θέση τους, λόγω της κυβερνητικής αλλαγής (λέτε να αναρωτηθεί κανείς «αρμοδιοανώτερος» για την αποτελεσματικότητά τους;) Ότι η Κοινοπραξία περιμένει ακόμη (εδώ και ένα χρόνο περίπου) την απάντηση της διοίκησης τι να κάνει με τους μετροπόντικες που έχουν αρχίσει να σαπίζουν από την απραξία κάτω από τη γη, στο εργοτάξιο της Ανάληψης. Ότι το κόστος για την αποσυναρμολόγηση του κάθε μετροπόντικα λόγω της μη εκτέλεσης του έργου είναι εξαιρετικά υψηλό και εκτός προϋπολογισμού –και η αποσυναρμολόγηση αρχίζει μετά το 15αύγουστο! Ότι το έργο «προχωρά» χωρίς χρονοδιάγραμμα. Ότι τον Οκτώβριο του 2012, το μήνα που θα έπρεπε κανονικά να παραδοθεί το έργο στους πολίτες (!!!), εκδικάζονται για πρώτη φορά οι απαλλοτριώσεις για το σταθμό της Βούλγαρη; Ότι υπάρχει άλυτο θέμα με τις απαλλοτριώσεις στην Καλαμαριά; Ότι άλυτο παραμένει και το θέμα του Παπαφείου; Ότι η Κοινοπραξία δεν έχει χρήματα με αποτέλεσμα το έργο να κολλάει, να μην πληρώνονται οι εργαζόμενοι και διεκδικεί αποζημίωση από την Αττικό Μετρό; Ότι οι απολύσεις γίνονται μαζικά πια με προτίμηση στους Έλληνες εργαζόμενους, ενώ οι συνδικαλιστές είναι χωρισμένοι στους «εδώ και τώρα Χαλυβουργική», στους «να τα σπάσουμε όλα» και στους μετριοπαθείς έως άπραγους. Ότι μεγάλη εφημερίδα που «γουστάρει Μπουτάρη» (θυμάστε;) έχει αρχίσει να υπονομεύει το έργο αντί να το στηρίζει, μιας και είναι το μεγαλύτερο δημόσιο έργο που εκτελείται στη χώρα (τα ‘ξερες εσύ αυτά για το μετρό;)

Διαβάζω ότι μετά την… ωμή «μη παρέμβαση» του Δημάρχου, ο υπουργός Υποδομών Κ. Χατζηδάκης ούτε καν το περιέλαβε στις προτεραιότητες του υπουργείου του. Άσε που ο πολυπράγμων πρώην υφυπουργός (φαντάσου, λέει, το αμαξοστάσιο που δεν προχώρησε τελικά να έφερε το όνομά του;) με τα απανωτά χρονοδιαγράμματα που διαψεύστηκαν όλα (όλοι το είχαν καταλάβει εκτός από κείνον), έχει σιγήσει στερώντας μας κάθε ελπίδα –έστω φρούδα…

Την ίδια ώρα, πλήρης η αδιαφορία των αρμοδίων για τις ζημίες που προκαλούν στην οικονομία και στην κοινωνία της πόλης, στην Εγνατία και στην οδό Δελφών, παρά τις απεγνωσμένες φωνές των περιοίκων και των εμπόρων.

Πώς, λοιπόν, να πιστέψεις ότι κάποια στιγμή μπορεί κι εσύ ο μπαγιάτης, ο μίζερος Σαλονικιός, ο α-μετρο-επής Βαλκάνιος να νοιώσεις τη χαρά να κόψεις εισιτήριο για το μετρό, όπως την ένοιωσε ο Λονδρέζος από το 1863, ο Παριζιάνος 110 χρόνια πριν, ο Μοσχοβίτης στη δεκαετία του ’30, ο Ολλανδός του Ρότερνταμ το 1968, ο Ρουμάνος στο Βουκουρέστι εδώ και πολλά χρόνια, ο Βούλγαρος στη Σόφια από το 1998, ο Αθηναίος έστω στο ξεκίνημα του 21^ου αιώνα;

[Του Γιάννη Θ. Κεσσόπουλου / gkessopoulos@gmail.com]