agelioforos.gr,10/03/2013
«Στο χαρτί όλα μπορούν να γίνουν. Στην πράξη όμως αυτό δε συμβαίνει», λέει ο αναπληρωτής διευθυντής μελετών της εταιρίας, δρ Γιώργος Λεουτσάκος, και προσθέτει:
«Το εγχείρημα της συνύπαρξης είναι εξαιρετικά δύσκολο και είμαστε βέβαιοι πως τελικά θα ''κλοτσήσει''. Δε θα μπορέσουμε ποτέ να το εφαρμόσουμε! Η πλέον κρίσιμη παράμετρος είναι ο χρόνος. Και κάθε καθυστέρηση, όσον αφορά την πλήρη λειτουργία ενός δημόσιου έργου, στοιχίζει πολλές δεκάδες εκατ. ευρώ ετησίως».
Θεωρητική λύση
Για την υπέρβαση του αδιεξόδου, η Αττικό Μετρό ΑΕ επέλεξε προς διερεύνηση, όπως λέει ο κ. Λεουτσάκος, μία θεωρητική εναλλακτική λύση, όσον αφορά την ενσωμάτωση των αρχαιοτήτων στο σταθμό της Βενιζέλου. Σύμφωνα με τη λύση αυτή, θα μπορούσαν να μελετηθούν και να κατασκευαστούν νέοι χώροι εισόδων και έκδοσης εισιτηρίων για τους επιβάτες του υπόγειου σιδηρόδρομου. Επίσης, θα μπορούσαν να μελετηθούν και να κατασκευαστούν δύο μεγάλα τεχνικά δωμάτια υπογείως, σε βάθος 25 μέτρων, εκατέρωθεν της οδού Εγνατία.
Τα τεχνικά εμπόδια
Ωστόσο, στην περίπτωση αυτή, θα προκύψουν σημαντικά τεχνικά εμπόδια, τα οποία, σύμφωνα με την εταιρία, συνοψίζονται, μεταξύ άλλων, στα εξής:
1. Θα πρέπει να μετατοπιστούν και πάλι όλα τα δίκτυα των οργανισμών κοινής ωφέλειας (ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΕΥΑΘ κ.ά.) που έχουν ήδη παρακαμφθεί.
2. Θα απαιτηθούν πρόσθετες και εκτεταμένες αρχαιολογικές ανασκαφές. «Και ποιος μας διαβεβαιώνει ότι λίγο πιο κάτω δε θα βρεθούν κι άλλα σημαντικά ευρήματα, τα οποία δε θα γίνεται να τα ''χαλάσουμε'', αλλά θα πρέπει να τα κρατήσουμε;», σχολιάζει ο κ. Λεουτσάκος.
3. Θα πρέπει να κατασκευαστούν μικροσήραγγες ή γαλαρίες κάτω από τις αρχαιότητες, ώστε να διασφαλιστεί η υποθεμελίωση της αρχαιολογικής στρώσης. «Πρόκειται για ένα επίπονο, υπόγειο ''κέντημα''», λέει ο κ. Λεουτσάκος.
4. Θα ανακύψουν σημαντικοί κίνδυνοι για τη στατική ασφάλεια των παρακείμενων κτιρίων, αλλά και του μνημείου Χαμζά Μπέη (Αλκαζάρ), λόγω πιθανών καθιζήσεων και μετακινήσεων.
Αλλα προβλήματα
Εκτός αυτών, η Αττικό Μετρό ΑΕ επικαλείται σειρά άλλων προβλημάτων, συμβατικών και διαχειριστικών, που περιγράφονται στα ακόλουθα σημεία:
1. Νέα μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων και έγκρισή της πριν από κάθε εργασία.
2. Απαλλοτρίωση και κατεδάφιση μίας από τις παρακείμενες πολυκατοικίες, ώστε να κατασκευαστούν εγκαταστάσεις αερισμού. Το γεγονός αυτό θα εγείρει νομικές προσφυγές.
3. Πλήθος άλλων προσφυγών σε δικαστήρια, στο Συμβούλιο της Επικρατείας και στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή από θιγόμενους ιδιοκτήτες ακινήτων.
4. Πολυετής και αβέβαιη προσπάθεια διακανονισμού με την ανάδοχο κοινοπραξία, αλλά και τις διαχειριστικές αρχές, την Ευρωπαϊκή Ενωση και την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, όσον αφορά τις πρόσθετες εργασίες.
5. Συμπληρωματική χρηματοδότηση, ύψους δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ, για την τροποποίηση του σταθμού, δίχως να είναι ορατή στο μέλλον η διάθεση νέων πιστώσεων.
6. Υψηλός κίνδυνος να διακοπεί οριστικά η χρηματοδότηση όλου του έργου του μετρό, λόγω καταστροφικών καθυστερήσεων.
«Θα μας ξεπεράσουν…»
Αντιτείνουμε στον κ. Λεουτσάκο πως εδώ μιλάμε για το πλέον σύγχρονο μετρό της Ευρώπης. «Τα τεχνικά προβλήματα, εάν έχεις χρόνο και χρήμα και εάν βρίσκεσαι σε αποστειρωμένο περιβάλλον, χωρίς αντιπαραθέσεις με ιδιώτες, μπορείς όντως να τα λύσεις», απαντά και προσθέτει: «Ο καθένας βλέπει το ζήτημα από τη δική του σκοπιά. Εμείς πιστεύουμε ότι, για να διαχειριστούμε το ζήτημα αυτό και να κατασκευαστεί ο σταθμός, θα προκύψουν τέτοια προβλήματα που θα μας ξεπεράσουν. Ετσι, δε θα μπορέσουμε να παραδώσουμε το έργο στους πολίτες της Θεσσαλονίκης και το 2023, σε δέκα χρόνια από τώρα, θα συζητάμε ακόμη για τα ίδια προβλήματα».
«Δεν είμαστε ανάλγητοι!»
Και η διάσωση των αρχαιοτήτων παρακάμπτεται; «Εμείς δεν είμαστε ανάλγητοι μηχανικοί που δε θέλουν τη συνύπαρξη και την ανάδειξη των αρχαιοτήτων. Θα ήταν ευχής έργον να επιτευχθεί αυτό! Προφανώς και δε βάζουμε το μετρό πάνω από τα αρχαία, αλλά σε κάθε περίπτωση κάνουμε αξιολόγηση σε ρεαλιστική, εφαρμόσιμη βάση», απαντά ο κ. Λεουτσάκος.
Η πλάστιγγα
Προς τα πού γέρνει λοιπόν η πλάστιγγα; «Στην περίπτωση του σταθμού της Βενιζέλου, οι κίνδυνοι και τα προβλήματα, τεχνικά, συμβατικά και διαχειριστικά, είναι τόσο πολλά και τόσο βαριά, ώστε η πλάστιγγα να γείρει προς την άλλη πλευρά. Ετσι, λοιπόν, γέρνει προς την πλευρά της κατασκευής του σταθμού. Και μην ξεχνάτε πως εμείς διαχειριζόμαστε δημόσιο χρήμα…», καταλήγει ο εκπρόσωπος της Αττικό Μετρό ΑΕ.
«Το εγχείρημα της συνύπαρξης είναι εξαιρετικά δύσκολο και είμαστε βέβαιοι πως τελικά θα ''κλοτσήσει''. Δε θα μπορέσουμε ποτέ να το εφαρμόσουμε! Η πλέον κρίσιμη παράμετρος είναι ο χρόνος. Και κάθε καθυστέρηση, όσον αφορά την πλήρη λειτουργία ενός δημόσιου έργου, στοιχίζει πολλές δεκάδες εκατ. ευρώ ετησίως».
Θεωρητική λύση
Για την υπέρβαση του αδιεξόδου, η Αττικό Μετρό ΑΕ επέλεξε προς διερεύνηση, όπως λέει ο κ. Λεουτσάκος, μία θεωρητική εναλλακτική λύση, όσον αφορά την ενσωμάτωση των αρχαιοτήτων στο σταθμό της Βενιζέλου. Σύμφωνα με τη λύση αυτή, θα μπορούσαν να μελετηθούν και να κατασκευαστούν νέοι χώροι εισόδων και έκδοσης εισιτηρίων για τους επιβάτες του υπόγειου σιδηρόδρομου. Επίσης, θα μπορούσαν να μελετηθούν και να κατασκευαστούν δύο μεγάλα τεχνικά δωμάτια υπογείως, σε βάθος 25 μέτρων, εκατέρωθεν της οδού Εγνατία.
Τα τεχνικά εμπόδια
Ωστόσο, στην περίπτωση αυτή, θα προκύψουν σημαντικά τεχνικά εμπόδια, τα οποία, σύμφωνα με την εταιρία, συνοψίζονται, μεταξύ άλλων, στα εξής:
1. Θα πρέπει να μετατοπιστούν και πάλι όλα τα δίκτυα των οργανισμών κοινής ωφέλειας (ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΕΥΑΘ κ.ά.) που έχουν ήδη παρακαμφθεί.
2. Θα απαιτηθούν πρόσθετες και εκτεταμένες αρχαιολογικές ανασκαφές. «Και ποιος μας διαβεβαιώνει ότι λίγο πιο κάτω δε θα βρεθούν κι άλλα σημαντικά ευρήματα, τα οποία δε θα γίνεται να τα ''χαλάσουμε'', αλλά θα πρέπει να τα κρατήσουμε;», σχολιάζει ο κ. Λεουτσάκος.
3. Θα πρέπει να κατασκευαστούν μικροσήραγγες ή γαλαρίες κάτω από τις αρχαιότητες, ώστε να διασφαλιστεί η υποθεμελίωση της αρχαιολογικής στρώσης. «Πρόκειται για ένα επίπονο, υπόγειο ''κέντημα''», λέει ο κ. Λεουτσάκος.
4. Θα ανακύψουν σημαντικοί κίνδυνοι για τη στατική ασφάλεια των παρακείμενων κτιρίων, αλλά και του μνημείου Χαμζά Μπέη (Αλκαζάρ), λόγω πιθανών καθιζήσεων και μετακινήσεων.
Αλλα προβλήματα
Εκτός αυτών, η Αττικό Μετρό ΑΕ επικαλείται σειρά άλλων προβλημάτων, συμβατικών και διαχειριστικών, που περιγράφονται στα ακόλουθα σημεία:
1. Νέα μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων και έγκρισή της πριν από κάθε εργασία.
2. Απαλλοτρίωση και κατεδάφιση μίας από τις παρακείμενες πολυκατοικίες, ώστε να κατασκευαστούν εγκαταστάσεις αερισμού. Το γεγονός αυτό θα εγείρει νομικές προσφυγές.
3. Πλήθος άλλων προσφυγών σε δικαστήρια, στο Συμβούλιο της Επικρατείας και στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή από θιγόμενους ιδιοκτήτες ακινήτων.
4. Πολυετής και αβέβαιη προσπάθεια διακανονισμού με την ανάδοχο κοινοπραξία, αλλά και τις διαχειριστικές αρχές, την Ευρωπαϊκή Ενωση και την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, όσον αφορά τις πρόσθετες εργασίες.
5. Συμπληρωματική χρηματοδότηση, ύψους δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ, για την τροποποίηση του σταθμού, δίχως να είναι ορατή στο μέλλον η διάθεση νέων πιστώσεων.
6. Υψηλός κίνδυνος να διακοπεί οριστικά η χρηματοδότηση όλου του έργου του μετρό, λόγω καταστροφικών καθυστερήσεων.
«Θα μας ξεπεράσουν…»
Αντιτείνουμε στον κ. Λεουτσάκο πως εδώ μιλάμε για το πλέον σύγχρονο μετρό της Ευρώπης. «Τα τεχνικά προβλήματα, εάν έχεις χρόνο και χρήμα και εάν βρίσκεσαι σε αποστειρωμένο περιβάλλον, χωρίς αντιπαραθέσεις με ιδιώτες, μπορείς όντως να τα λύσεις», απαντά και προσθέτει: «Ο καθένας βλέπει το ζήτημα από τη δική του σκοπιά. Εμείς πιστεύουμε ότι, για να διαχειριστούμε το ζήτημα αυτό και να κατασκευαστεί ο σταθμός, θα προκύψουν τέτοια προβλήματα που θα μας ξεπεράσουν. Ετσι, δε θα μπορέσουμε να παραδώσουμε το έργο στους πολίτες της Θεσσαλονίκης και το 2023, σε δέκα χρόνια από τώρα, θα συζητάμε ακόμη για τα ίδια προβλήματα».
«Δεν είμαστε ανάλγητοι!»
Και η διάσωση των αρχαιοτήτων παρακάμπτεται; «Εμείς δεν είμαστε ανάλγητοι μηχανικοί που δε θέλουν τη συνύπαρξη και την ανάδειξη των αρχαιοτήτων. Θα ήταν ευχής έργον να επιτευχθεί αυτό! Προφανώς και δε βάζουμε το μετρό πάνω από τα αρχαία, αλλά σε κάθε περίπτωση κάνουμε αξιολόγηση σε ρεαλιστική, εφαρμόσιμη βάση», απαντά ο κ. Λεουτσάκος.
Η πλάστιγγα
Προς τα πού γέρνει λοιπόν η πλάστιγγα; «Στην περίπτωση του σταθμού της Βενιζέλου, οι κίνδυνοι και τα προβλήματα, τεχνικά, συμβατικά και διαχειριστικά, είναι τόσο πολλά και τόσο βαριά, ώστε η πλάστιγγα να γείρει προς την άλλη πλευρά. Ετσι, λοιπόν, γέρνει προς την πλευρά της κατασκευής του σταθμού. Και μην ξεχνάτε πως εμείς διαχειριζόμαστε δημόσιο χρήμα…», καταλήγει ο εκπρόσωπος της Αττικό Μετρό ΑΕ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.