Οι λύσεις που κατέληξαν σε… απολύσεις

karfitsa.gr,25/12/2015

Του Δημήτρη Παππά*

Μάλλον είναι περιττό να μιλήσουμε τόσο για τα προβλήματα του έργου, πόσο μάλλον για την κατάντια του.
Δυστυχώς, όπως ήδη έχει αρχίσει να καθομολογείται από όλους, όταν οι εργαζόμενοι στο έργο μιλούσαν για ημερομηνία ολοκλήρωσης μετά το 2020 και κάποτε χλευάζονταν γι’ αυτό, τώρα δικαιώνονται. Δικαιώνονται όμως πικρά και σε άλλες εκτιμήσεις. 

Δικαιώνονται στο γεγονός πως για άλλη μία φορά, το ίδιο το έργο λειτουργεί ως πειραματικό χώρος εφαρμογής κάθε νέου είδους εργατικής συμπεριφοράς. 

Πρώτη φορά σε δημόσιο έργο, απολύεται κόσμος – με νομικίστικα τερτίπια, χωρίς αποζημίωση. 

Το Μετρό Θεσσαλονίκης διεκδικεί όμως και άλλες πρωτοτυπίες. 

Πρώτη φορά, απογυμνώνεις το πιο κρίσιμο τμήμα του έργου – αυτό που κατηγορούσες κάθε φορά για τις καθυστερήσεις, το αρχαιολογικό τμήμα.

Πια μεγαλύτερη και ξεκάθαρη ομολογία πως δεν είσαι έτοιμος να συμφωνήσεις και να ξεκινήσεις και πάλι εργασίες όταν διαλύεις το τμήμα που είναι η πρώτη κατασκευαστική γραμμή δεν υπάρχει. 

Πρώτη φορά πρώτα ανακοινώνεις υπογραφή συμφωνίας και μετά κυνηγάς τον ανάδοχο να υπογράψει!!! 

Μετράμε ήδη τρείς διαφορετικές χρονικές δεσμεύσεις, τέλος καλοκαιριού, τέλος Οκτωβρίου, τέλος Νοεμβρίου και τώρα αναμένουμε το χριστουγεννιάτικό δώρο! 

Πρώτη φορά, ενώ μιλάμε για οικονομία, έχουμε και φυλακτικό προσωπικό και ταυτόχρονα εταιρεία σεκιούριτι για τη φύλαξη των εργοταξίων. 

Πρώτη φορά, κύριος του έργου, δίνει εντολή σε ανάδοχο για απολύσεις, τη στιγμή που ξέρει πως η δικαίωση των εργαζομένων θα επιβαρύνει πάλι το κράτος.

 Πρώτη φορά όμως – με ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις – το πολιτικό προσωπικό μιας πόλης, λάμπει δια της απουσίας του. 

Μας φταίει μετά το αθηναϊκοκεντρικό κράτος; 

Υπήρχε περίπτωση σε άλλη πόλη της χώρας, να υπήρχε τέτοια πληγή ανοικτή , όπως είναι τα έρημα εργοτάξια και να μην είχε «καεί» το αρμόδιο υπουργείο, ο φορέας του έργου και ο εργολάβος; 

Υπήρξε ποτέ καλύτερη αφορμή, έστω για μία φορά, όλοι μαζί, παραμερίζοντας προσωπικές πολιτικές πρακτικές οι φορείς και οι εκπρόσωποι της πόλης, από κοινού να πιέσουν για την ολοκλήρωση του έργου; 

Είναι η τελευταία ευκαιρία του έργου και της πόλης ταυτόχρονα.

 Ή τώρα θα δοθεί λύση στο ζήτημα του έργου και θα επιστρέψουν και οι εργαζόμενοι στη θέση τους ή θα ξαναδούμε το έργο με την υποθαλάσσια, την εξωτερική περιφερειακή, το κτηματολόγιο, τη ζεύξη Καλοχωρίου – Αγγελοχωρίου και άλλα τόσα κατασκευαστικά προγράμματα, τα οποία τα πληρώσαμε, τα πληρώνουμε αλλά ποτέ δε θα τα απολαύσουμε!

*O κ. Παππάς είναι αρχαιολόγος και γ.γ. του Σωματείου Εργαζομένων στο Μετρό Θεσσαλονίκης