karfitsa.gr, 20/05/2017
Ένα παλιό διαφημιστικό για το μετρό της Αθήνας, είχε την παραπάνω
έκφραση ως κεντρικό μήνυμα. Με το μετρό, μετράς! Στην περίπτωση όμως του
Μετρό Θεσσαλονίκης, κανείς δε γνωρίζει το πεδίο εφαρμογής αυτής της
διατύπωσης...
Αφορμή δε γι’ αυτό το σχόλιο, δεν είναι άλλο παρά η ξαφνική έντονη επικοινωνιακή δραστηριότητα του προέδρου της Αττικό Μετρό ΑΕ, η οποία δεν εξαντλείται μόνο σε επαφές με τους δημάρχους της δυτικής Θεσσαλονίκης, αλλά προχωρά και σε σχέδια επί χάρτου αναφορικά με τη σύνδεση του αεροδρομίου με το μοναδικό μέσο σταθερής τροχιάς που ελπίζουμε κάποτε να διαθέτει αυτή η πόλη με τα πολλά επίθετα – ερωτική, όμορφη, συμβασιλεύουσα, συμπρωτεύουσα κλπ.
Είναι αλήθεια πως δε νοείται αεροδρόμιο σε πόλη με ΜΜΜ και ειδικά με μετρό, το οποίο να μη διαθέτει συγκοινωνιακή σύνδεση με το πλησιέστερο αστικό κέντρο. Είναι δε εξίσου αληθές, πως σε μια περίοδο που η πόλη της Θεσσαλονίκης, παρά τα σκουπίδια και το κυκλοφοριακό της πρόβλημα, εμφανίζει τουριστική άνοδο, η σκέψη και ο σχεδιασμός για τη σχέση αεροδρομίου – πόλης είναι ορθά στοιχεία.
Προκύπτουν όμως πολλά ερωτηματικά. Γιατί επιλέχθηκε η συγκεκριμένη στιγμή να ανοίξει αυτή η συζήτηση, η οποία σημειωτέον είχε γίνει και στις αρχές αυτής της δεκαετίας και είχαμε γίνει τότε μάρτυρες της συγκοινωνιακής μάχης Μαγκριώτη – Βούγια (Υπ. Υποδομών vs. Υπ. Συγκοινωνιών) για επέκταση του μετρό, για μονορέιλ, για ελαφρύ τραμ κλπ.;
Μήπως για να ρίξουμε στάχτη στο γεγονός πως την ίδια ώρα ήρθε το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο και με μία ορθή απόφαση αλλάζει τα δεδομένα αναφορικά με το χρονοδιάγραμμα και του σταθμού της Αγίας Σοφίας; Και για άλλη μια φορά, οι επισημάνσεις όλων όσων εμπλέκονταν ή ακόμη σχετίζονται με την κατασκευή του έργου δεν ελήφθησαν σοβαρά υπ’ όψιν;
Μήπως για να μη δώσουμε σημασία στο γεγονός πως δεν υπάρχουν ακόμη ώριμες μελέτες για τη δυτική πλευρά της πόλης; Μήπως για να ξεπεράσουμε γρήγορα το σκόπελο της κολοβής αρχικής λειτουργίας συνδέοντας χρονικά το «Σιντριβάνι – Ν. Ελβετία» με την ελπίδα παράδοσης της γραμμής της Καλαμαριάς και την ταυτόχρονη(;) κατασκευή του κλάδου Μίκρα – Αεροδρόμιο; Μήπως για να συγκινήσουμε τον νέο ιδιοκτήτη του «Μακεδονία» και χρηματοδοτήσει τη γραμμή ή μήπως γιατί η λύση που τώρα ξανά-προτείνεται είναι πιθανής γερμανικής προελεύσεως;
Δυστυχώς, όλα τα παραπάνω είναι εύλογες απορίες ενός οποιουδήποτε πολύπαθου κατοίκου της Θεσσαλονίκης. Πιθανόν να είναι άδικες και πραγματικά οι προθέσεις να είναι αγαθές, τίμιες πολιτικά και ειλικρινείς. Χάνονται όμως, γιατί ακόμα και αν είναι έτσι, η διαχείρισή τους είναι καθαρά επικοινωνιακή. Χάνονται γιατί τελικά ο πολίτης με το Μετρό Θεσσαλονίκης, μετρά χρόνια, προβλήματα και τώρα μετρά και τρόπους προσέγγισης στο αεροδρόμιο. Σίγουρα πάντως με το μετρό…μετρά!!!
Του Δημήτρη Παππά
Αρχαιολόγος, μέλος του ΔΣ του Συλλόγου Εκτάκτων Αρχαιολόγων και τ. Γραμματέας του Σωματείου Εργαζομένων στο Μετρό Θεσσαλονίκης.
Αφορμή δε γι’ αυτό το σχόλιο, δεν είναι άλλο παρά η ξαφνική έντονη επικοινωνιακή δραστηριότητα του προέδρου της Αττικό Μετρό ΑΕ, η οποία δεν εξαντλείται μόνο σε επαφές με τους δημάρχους της δυτικής Θεσσαλονίκης, αλλά προχωρά και σε σχέδια επί χάρτου αναφορικά με τη σύνδεση του αεροδρομίου με το μοναδικό μέσο σταθερής τροχιάς που ελπίζουμε κάποτε να διαθέτει αυτή η πόλη με τα πολλά επίθετα – ερωτική, όμορφη, συμβασιλεύουσα, συμπρωτεύουσα κλπ.
Είναι αλήθεια πως δε νοείται αεροδρόμιο σε πόλη με ΜΜΜ και ειδικά με μετρό, το οποίο να μη διαθέτει συγκοινωνιακή σύνδεση με το πλησιέστερο αστικό κέντρο. Είναι δε εξίσου αληθές, πως σε μια περίοδο που η πόλη της Θεσσαλονίκης, παρά τα σκουπίδια και το κυκλοφοριακό της πρόβλημα, εμφανίζει τουριστική άνοδο, η σκέψη και ο σχεδιασμός για τη σχέση αεροδρομίου – πόλης είναι ορθά στοιχεία.
Προκύπτουν όμως πολλά ερωτηματικά. Γιατί επιλέχθηκε η συγκεκριμένη στιγμή να ανοίξει αυτή η συζήτηση, η οποία σημειωτέον είχε γίνει και στις αρχές αυτής της δεκαετίας και είχαμε γίνει τότε μάρτυρες της συγκοινωνιακής μάχης Μαγκριώτη – Βούγια (Υπ. Υποδομών vs. Υπ. Συγκοινωνιών) για επέκταση του μετρό, για μονορέιλ, για ελαφρύ τραμ κλπ.;
Μήπως για να ρίξουμε στάχτη στο γεγονός πως την ίδια ώρα ήρθε το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο και με μία ορθή απόφαση αλλάζει τα δεδομένα αναφορικά με το χρονοδιάγραμμα και του σταθμού της Αγίας Σοφίας; Και για άλλη μια φορά, οι επισημάνσεις όλων όσων εμπλέκονταν ή ακόμη σχετίζονται με την κατασκευή του έργου δεν ελήφθησαν σοβαρά υπ’ όψιν;
Μήπως για να μη δώσουμε σημασία στο γεγονός πως δεν υπάρχουν ακόμη ώριμες μελέτες για τη δυτική πλευρά της πόλης; Μήπως για να ξεπεράσουμε γρήγορα το σκόπελο της κολοβής αρχικής λειτουργίας συνδέοντας χρονικά το «Σιντριβάνι – Ν. Ελβετία» με την ελπίδα παράδοσης της γραμμής της Καλαμαριάς και την ταυτόχρονη(;) κατασκευή του κλάδου Μίκρα – Αεροδρόμιο; Μήπως για να συγκινήσουμε τον νέο ιδιοκτήτη του «Μακεδονία» και χρηματοδοτήσει τη γραμμή ή μήπως γιατί η λύση που τώρα ξανά-προτείνεται είναι πιθανής γερμανικής προελεύσεως;
Δυστυχώς, όλα τα παραπάνω είναι εύλογες απορίες ενός οποιουδήποτε πολύπαθου κατοίκου της Θεσσαλονίκης. Πιθανόν να είναι άδικες και πραγματικά οι προθέσεις να είναι αγαθές, τίμιες πολιτικά και ειλικρινείς. Χάνονται όμως, γιατί ακόμα και αν είναι έτσι, η διαχείρισή τους είναι καθαρά επικοινωνιακή. Χάνονται γιατί τελικά ο πολίτης με το Μετρό Θεσσαλονίκης, μετρά χρόνια, προβλήματα και τώρα μετρά και τρόπους προσέγγισης στο αεροδρόμιο. Σίγουρα πάντως με το μετρό…μετρά!!!
Του Δημήτρη Παππά
Αρχαιολόγος, μέλος του ΔΣ του Συλλόγου Εκτάκτων Αρχαιολόγων και τ. Γραμματέας του Σωματείου Εργαζομένων στο Μετρό Θεσσαλονίκης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.